Τυμβωρυχία ...

Ωραία. Με τους γιατρούς "καθαρίσαμε".
Και η καρδιά είναι στη θέση της.
Μερικά κιλά, καμιά εικοσαριά, έχουν κάνει μια κατάληψη και θα πρέπει βιαίως ή με το καλό να απομακρυνθούν, αλλά κατά τα λοιπά, δεν πεθαίνω τώρα κοντά από καρδιά.
Ιατρός έφα και εγώ τι; Χαζός είμαι να μην τον πιστέψω;

Αλλά να δεις που κι αυτός μιλημένος ήταν.
Για να μου δημιουργήσει ενοχές. Για τα κιλά βέβαια.
Κι αν δεν ήταν μιλημένος, πάντως η σύμπτωση δεν μπορεί να είναι τυχαία.
Από εχτές έχω ξεκινήσει και κοιτάζω παλιά κείμενα και φωτογραφίες, που υπάρχουν είτε στον υπολογιστή, είτε αποθηκευμένα σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα.

Η ιδέα είναι απλή. Να μαζέψω σε ένα μπλογκ κατ' αρχήν, όλα όσα έχω κατά καιρούς γράψει.
Και φαίνεται ότι δεν είναι λίγα.
Και μετά θα σκεφτώ τι θα γίνει με αυτό το μπλογκ.

Προς το παρόν, αποδεικνύεται επίπονη δουλειά.
Ίσως η συνέχιση κατάθεσης των ημερολογιακού τύπου σκέψεων, είναι ευκολότερη.
Και πιο ουσιαστική.
Τουλάχιστον "ακουμπάω" εδώ, άγχη και πιέσεις.
Μοιράζομαι σκέψεις.
Αφουγκράζομαι άλλες απόψεις.
Ναι, δεν παρουσιάζω τις λεπτομέρειες των γεγονότων. Αυτό δεν είναι πάντα καλό.
Δεν είναι όμως και εφικτό.

Και εδώ που τα λέμε, τι νόημα έχει να περιγράψω τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρωινή εφηβική έκρηξη;
Γιατί να μπω σε λεπτομέρειες για τα ερωτηματικά της μάνας στο κατά πόσο τελεσφορούν οι θυσίες της, αφού το χαρτζιλίκι του βλασταριού της, όπως και ο χρόνος του, κατατίθενται σε ίντερνετ καφέ;
Γιατί να μπω στις λεπτομέρειες για το πώς το λαϊκότροπο life-style θριάμβευσε απέναντι στον παλιομοδίτικο παραταξιασμό;
Φτάνει νομίζω που έμμεσα τα θέματα καταγράφονται.
Και ο κώδικας, γνωστός στον γράφοντα, θα του επιτρέψει κάποια στιγμή να επιστρέψει σε αυτά.
Ίσως...