Μια σχετικά γεμάτη ημέρα ...

Με τους έντονους ρυθμούς, ήρθε και η διάθεση για ανοχή απέναντι σε ό,τι μοιάζει να είναι στρεβλό.
Και για συζήτηση με όσους ψάχνουν και ψάχνονται να βρουν πατήματα και περπατησιές...
Φυσικά εμφανίστηκαν και νέα προβλήματα με απαιτήσεις για άμεσες λύσεις.

Τουλάχιστον ο κατάλογος των άμεσων ενεργειών συντάχτηκε πρωί πρωί εν τάχει.
Και εκτελέστηκαν όλες πριν εκτελέσουν οι άλλοι εμένα.
Παραδόξως δε ο κατάλογος εξαντλήθηκε.

Όχι, ότι δεν παρουσιάστηκαν τα γνωστά "από πουθενά" προβλήματα.
Και οι γκρίνιες.
Και τα ¨μούτρα".

Ευτυχώς όμως, ο ήλιος απέξω βοηθούσε ώστε να παραμένει το χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη.

Ακόμα και όταν η απαγοήτευση από συμπεριφορές νέων ανθρώπων σκίαζε λίγο το βλέμμα, και έθετε επιτακτική την ανάγκη για νέους στόχους.

Στα αναμενόμενα όλα αυτά.

Θέλει δουλειά πολλή για να ανεβάσουμε τον ήλιο ψηλά.
Και υπομονή.
Και ας μοιάζει κάποιες φορές ότι κάνουμε τη διαδρομή του Σίσυφου.
Στο τέλος κάτι μένει.

Και θα μείνουν και τα άλλα, ελπίζω δηλαδή, τα οποία αποφασίζονται σε εμβόλιμες συνεδριάσεις, στη διάρκεια της ημέρας και απαιτούν, κι αυτά, μέρος του ελεύθερου χρόνου.
Να και τώρα, στο ένα πλαϊνό του μυαλό μου, έχει εγκατασταθεί η ανάγκη σύνταξης του πλαισίου δράσης, που πρέπει αύριο να παρουσιάσω.
Και βέβαια να ετοιμαστούν οι προγραμματισμένες εργασίες, που τούτη την φορά με ενημέρωσαν οι συνεργάτες ότι έχουν δρομολογηθεί για αύριο, και η ανειλημμένη υποχρέωση για το τέλος του μήνα, και η οργάνωση ....
Τελικά αρκετά μαζεύτηκαν πάλι.

Ο αγώνας της ελληνικής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, με τη Γαλλία στο ημίχρονο είναι 1-0 υπέρ της Γαλλίας και νομίζω ότι με καλεί να τον παρακολουθήσω, εγκαταλείποντας για λίγο έστω, τις σκέψεις και τα σχέδια των αμέσως επομένων ωρών και ημερών.