θετικός προσανατολισμός ...

Απλά πράγματα σήμερα.
Απλά κάτω από τον όμορφο ήλιο που στόλιζε τη φθινοπωρινή Αθήνα.

Απλά όσο απλά είναι τα καθημερινά.
Ακόμα κι αν σήμερα ήταν "αποφασιστική" ημέρα.
Ε καλά, όταν λέω αποφασιστική, δεν πήρα αποφάσεις για κήρυξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Ούτε και τίποτα αποφάσεις που θα αλλάξουν τον κόσμο.
Αν και ο Νοέμβρης είναι μήνας που προσφέρεται ιστορικά γι αυτό.

Αποφασιστική για τα δεδομένα της δουλειάς μου ήταν.

Τα πάντα μπήκαν στη σειρά τους -όχι ότι είναι σίγουρο πως είναι η σωστή σειρά- τα "καπελώματα" έγιναν με χαμόγελο, οι εντολές δόθηκαν με το γάντι, το συναίσθημα ενισχύθηκε με επαρκείς "πατριωτικές" δόσεις.

Οι αναποδιές δεν έλειψαν. Γιατί να λείψουν άλλωστε; Τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Πού θα στρέφουμε τη γκρίνια μας;
Ξεπεράστηκαν όμως. Μάλλον εύκολα.

Μπορεί να πιάσανε και τα τσιγγάνικα τα ξόρκια, μπορεί και τα κρουασανάκια -βουτύρου ζεστά ζεστά ήταν- να λειτούργησαν σαν καταλύτες, μπορεί και ο Ερμής να έπαψε να είναι ανάδρομος; Ή είναι ακόμα; Ομολογώ δεν ξέρω.
Ατυχώς δεν τα πάω καλά μαζί του. Μου έχει χαλάσει και το τηλεσκόπιο και δεν μπορώ να παρακολουθήσω την πορεία του.
Ούτε καν το απέναντι παράθυρο μπορώ δηλαδή. Γι αυτό όμως, μπορεί να φταίει και η ... κουρτίνα. Είναι μόνιμα τραβηγμένη τελευταία.

Η διάθεσή μου -έχω την αίσθηση ότι φαίνεται- είναι ακόμα επηρεασμένη από την πρωινή απόλαυση. Αν προσθέσει κανείς και τα μεσημεριανά .. παϊδάκια, μάλλον μπορεί να έχει ένα ακριβέστερο περίγραμμά της. Το βραδινό .. γιαούρτι θα είναι το άλλοθι για να καλύψει τις .. πομπές της ημέρας.

Λέω για σήμερα να αφήσω έξω όλα τα αρνητικά.
Και που τα γράφω δηλαδή τι γίνεται; Ό,τι κι όταν δεν τα γράφω.
Τα καταπίνω και τα παλεύω μέσα μου....

Σαν να μου φαίνεται ότι με παίρνει η κάτω βόλτα. Καλύτερα να επανέλθω στο πρωινό .. σιτηρέσιο.
Και χορταστικό ήταν και ορθά προσανατολισμένο αποδείχτηκε.
Έστω σε γενικές γραμμές.

Το καταγράφω για να το έχω και σαν μπούσουλα....
Οι ημέρες του χειμώνα, όπως και να το κάνεις, θα έλθουν ...