Τρίτη, Νοεμβρίου 07, 2006

Ρυθμοί έντονοι, ετεροχρονισμένοι μέσα σε περιβάλλον που όζει ....

Η γροθιά στο στομάχι, ήρθε από τις μνήμες που εισέβαλαν ορμητικά.

Τι λες στο δεκαεννιάχρονο, που ο πατέρας τους μόλις "έφυγε" και σου πέφτει το φορτίο της ανακοίνωσης;
Ό,τι ίσως θα ήθελε να ακούσει ένας άλλος δεκαεννιάχρονος πριν από τριανταπέντε χρόνια...

Δύσκολη ημέρα.
Και μερικά γεγονότα την κάνουν πιο δύσκολη.
Όπως αυτό με το δεκαεννιάχρονο.
Όπως και το άλλο. Του ανοίγματος της ψυχής και της απόθεσης του "πνιξίματος" από τη συνάδελφο. "Πνίξιμο" που την οδηγεί προς την έξοδο.
Ζήτημα αξιοπρέπειας. Και αυτοσεβασμού. Τονισμένα.
Δύσκολες λέξεις και πολύπλοκες έννοιες αυτές.

Αλλά και τα μικρά τα καθημερινά, που γι αλλού τα ξεκινάς και αλλού σε πάνε.
Δεύτερη ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Πολλοστή χωρίς σύνδεση με το διαδίκτυο.
Η τηλεφωνική επικοινωνία με τις ιντερνετικές υπηρεσίες, κατέληξε σε "ψάρωμα" του υπαλλήλου.
Τι φταίει βέβαια και αυτός, αν η μεγάλη επιχείρηση της τηλεφωνίας "σέρνεται";
Μ' αρέσει που θέλουμε να ανήκουμε και στον όμιλο των αναπτυγμένων χωρών. Αμ, με τέτοιες τηλεπικοινωνίες, η παραγωγική δραστηριότητα θα σέρνεται μόνιμα στον πάτο.
Και συνακόλουθα όλο το εποικοδόμημα.

Ολόκληρο το κοινωνικό γίγνεσθαι, θα βρίσκεται μέσα στη μούργα του πάτου του βαρελιού.

Και είναι λογικό ότι, οι προσπάθειες να φανεί ότι κάτι κινείται, δεν μπορεί, παρά να κουβαλάνε αυτή την μυρωδιά της μούχλας και τη σαπίλας.

Ποιος να ήταν ο στόχος στα μυαλό των υπευθύνων της σημερινής "Ελευθεροτυπίας" με το πρωτοσέλιδο " Σε σας μιλάω, γονείς...";
Αν ήταν να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη, νομίζω το πέτυχε.
Μπορεί και να αύξησε τις πωλήσεις της.
Αν ήταν να συζητηθεί το κείμενο, φοβάμαι ότι απέτυχε οικτρά.

Όχι ότι οι προσεγγίσεις είναι σε λάθος κατεύθυνση, αλλά έχω την αίσθηση ότι, αν μετά το τέλος της ανάγνωσης, σκέπτεσαι ποιος έγραψε το κείμενο και αν είναι σε θέση ή όχι ένα δεκατριάχρονο παιδί να γράψει μόνο του ένα τέτοιο γράμμα(δεν είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη), τότε το ενδιαφέρον έχει μετατοπισθεί από την ουσία του προβλήματος στο περιτύλιγμα.

Αν, αντί να αναδεικνύεται ο προβληματισμός περί του αν ο καταλογισμός των ευθυνών στους γονείς είναι δίκαιος ή άδικος (εν πολλοίς είναι δίκαιος, αν και οι ευθύνες δεν είναι, πάντα κατά τη γνώμη μου, πρωτογενείς, αλλά παράγωγες), ανοίγει η κουβέντα περί του ποιος είναι ο συγγραφέας, ε τότε πρόκειται για ένα αποτυχημένο εγχείρημα.
Αποτυχημένο φαινομενικά τουλάχιστον.
Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι θετικό για το ταμείο της εφημερίδας...

Νύχτωσε για τα καλά. Και χρονικά.
Αύριο νέο τρέξιμο, άλλες διευθετήσεις...
Οι ρυθμοί γίνονται έντονοι, αν και ακόμα είναι ρυθμοί ... Σεπτεμβρίου.

Βλέπεις ο χρονικός προσδιορισμός δεν είναι θέμα μόνο του ημερολογίου ...