Μια ημέρα των διακοπών ...

Έχει κι ο χειμώνας τις ανοιξιάτικες ημέρες του.
Δεν ξέρω τι θα γίνει τις προσεχείς ημέρες, αλλά σήμερα ήταν παρούσα η Άνοιξη.

Η συνάντηση για τα θέματα της δουλειάς, άργησε να ξεκινήσει, άργησε και να τελειώσει.
Μείγμα ήταν. Δουλειάς και αναμνήσεων.
Σκέψεων και οραμάτων και απαγοητεύσεων.
Λογικό να φύγει ο χρόνος.

Για να επιστρέψω ένα υλικό πήγα, σε μνήμες προ εικοσαετίας έφτασα.
Βγήκε πάντως και δουλειά. Έγινε και ανταλλαγή προβληματισμών. Γενικά οι ώρες δεν χάθηκαν. Αν, ημέρες που είναι, είχαμε μεταφέρει την κουβέντα σε κάποιο από τα κοντινά καφέ, τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο ευχάριστα.

Ευχάριστη δεν ήταν η συνειδητοποίηση από μέρους μου ότι η ώρα ήταν περασμένη, και η εφορία είχε την άποψη ότι δεν μπορεί να περιμένει δυο πολυλογάδες να εξαντλήσουν το κουβάρι της κουβέντας τους.
Ευτυχώς, η λύση δόθηκε δια του από μηχανής θεού. Και εκ των έσω.
Να που είναι χρήσιμα και τα κινητά τηλέφωνα.
Νάναι καλά και η συγγενής βέβαια που ανέλαβε να λύσει το θέμα της προμήθειας του σήματος των αυτοκινήτων.
Ένα τηλεομοιότυπο κοινώς φαξ, ήταν αρκετό για να διώξει το άγχος της τελευταίας στιγμής.

Απελευθερωμένος από την πίεση και το βλέμμα του Βούδα, της εφορίας εν προκειμένω, επιδόθηκα στην μαγειρική τέχνη!!!
Μια πατατοσαλάτα παρασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τα χέρια μου!!
Δηλαδή, οι πατάτες υπήρχαν ψημένες, και τα κρεμμύδια και τον μαϊντανό τον έκοψαν πιο επιδέξια χέρια, αλλά η ιδέα ήταν δική μου!!!
Και το πλέον συγκλονιστικό ότι το κατασκεύασμα που προέκυψε, το φάγαμε....
Και ναι είμαστε ζωντανοί.
Πώς θα έγραφα δηλαδή αυτό το κείμενο;

Ο καφές σερβιρίστηκε παραθαλασσίως.
Ήλιος και θάλασσα ήταν το καλύτερο περιβάλλον να απολαύσει κανείς τον καφέ του σήμερα.
Μια μικρή βόλτα στην περιοχή και μετά ψώνια, έτσι για να περάσει η ώρα.

Η βόλτα συνεχίστηκε και στο κοντινό μεγάλο κατάστημα ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών ειδών.
Έτσι, για την αίσθηση των ημερών αλλά και μια μικρή έρευνα αγοράς.
Ο ... Homo katanaloticus πάντα βρίσκεται με το όπλο παρά πόδα....

Η αίσθηση των ημερών πάντως δεν ήταν γιορτινή.
Απλά καταναλωτική ήταν. Όπως ένα συνηθισμένο Σάββατο. Το ότι σήμερα είναι Πέμπτη ήταν που έκανε τη διαφορά.
Η παρουσία δυο τριών κοριτσιών με ντυμένων με φορεματάκι που παρέπεμπε στον Άγιο Βασίλη, μάλλον έκανε κάπως θλιβερή την ατμόσφαιρα.

Με την μικροαγορά ανα χείρας, επιστροφή στο σπίτι και συνέχιση της προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος του blog.

Πού θα πάει; Δεν είναι στο χέρι του να μη λυθεί, ακόμα κι αν μου πάρει λίγη ώρα παραπάνω.
Στα σοβαρό σκέφτομαι ότι η ύπαρξη αντιγράφων, ψηφιακών ή σε χαρτί είναι τελικά απαραίτητη.
Θα είναι άσχημο να χαθούν όλα, επειδή κάποια πολυεθνική, κάποια στιγμή θα θελήσει να κάνει τα δικά της παιχνίδια..