Λογιστικές εγγραφές ...

Απλή ημερολογιακή εγγραφή.
Κάτι σαν τις λογιστικές.
Χρέωση Πίστωση.

Χρειάζεται κι αυτή όμως.

Τι έκανα σήμερα;
Τι κάνω όλο αυτόν τον καιρό;
Τελικά στα αποτελέσματα χρήσης, θα απεικονίζεται κέρδος;

Η επίσκεψη αιφνίδια. Και ευχάριστη.
Μετά είκοσι χρόνια να συναντάς πρόσωπα που δέθηκες μαζί τους σε κοινούς αγώνες και κάτω από το ίδιο πανί, που το είπατε σημαία, είναι συγκινητικό.
Δεν είναι;

Τριπλό φιλί.
Το τρίτο γιατί η αγκαλιά ήταν σφιχτή. Και ήταν ανάγκη.

Η γλώσσα ροδάνι.
Να τα προλάβει να τα πει όλα.

Και το μάτι να ψάχνει.
Σημάδια του παρελθόντος.

Πόσο ήμουν πριν από είκοσι τόσα χρόνια;
Πώς ήμουν;

Ίδια έμεινε.
Ίδια; Δεν μπορεί. Η όψη άλλαξε, αλλά λίγο.
Ωρίμασε.
Πάντως ναι. Και οι άλλοι που την έβλεπαν για πρώτη φορά, το ίδιο άνετα ένοιωθαν.
Ήταν σίγουρο.

Η χειραψία στο τέλος ήταν ζεστή για όλους.
Το φιλί μεταξύ μας ανάγκη.

Να ήταν η αιτία, που τα βήματα με οδήγησαν κατά την αποχώρηση προς την ταράτσα;
Να πλημμύρισαν την ψυχή οι αναμνήσεις, σχετικές και άσχετες και θέλησα να δω το χώρο της πρώτης ημέρας στον τόπο δουλειάς;
Μπορεί.
Το είπα.
-Ξέρετε, ήταν 29 Οκτωβρίου του 1976, όταν μπήκα εδώ και ήταν η πρώτη μου φορά.

Μπορεί να ήταν και τυχαίο.

Τυχαίο βέβαια, με την έννοια της επιλογής μιας ενέργειας, αφού είναι δεδομένη η φόρτιση της στιγμής από τις επιλογές των αμέσως προηγούμενων στιγμών ...

Ωραία. Και τώρα το παραπάνω, πού να το βάλω; Στη χρέωση ή την πίστωση;
Πάντα τις μπέρδευα αυτές τις έννοιες.

Έχει να κάνει βέβαια και με το είδος του λογαριασμού που θέλεις να ενημερώσεις.
Αν ανήκει στο ενεργητικό ή το παθητικό.

Και καλά, η λογιστική τα έχει ορίσει αυτά.
Και μη κοιτάς τι λέω. Τα ξέρω αυτά.
Η ζωή όμως; Τι έχει κάνει; Τα ξέρω τα της ζωής;

Η ζωή έχει τις δικές της λογικές.
Και τις δικές της νόρμες.
Και τις διαδικασίες...
Ακολουθίες στερεοτύπων και προαποφασισμένων διαδικασιών.

Οι αποκλίσεις φυσικά και υπάρχουν, αλλά τα "σε τελευταία ανάλυση" παραμένουν σταθερά.

Πρωί πρωί η οργάνωση της ημέρας.
Λίγο μετά η, για πρώτη φορά, απαρτία.
Ίσως γιατί ο θείος Κάρολος μπήκε στο προσκήνιο. Ήταν η σειρά του.

Το μήνυμα της αγάπης ήρθε αυθόρμητα.
Ξέρεις, είναι εκείνες οι στιγμές, που τις πιάνεις από το απειροστό του άκρου τους.
Κάπου το ραδιόφωνο έφερε τον ήχο στο γραφείο.
Και έγινε ευχή.

Και ''έδεσε" με τις ευχές που κρεμάστηκαν στα κλαδιά του δέντρου.
Ας μη χρειαστεί να τρέξουμε να υποστηρίξουμε στα αλήθεια για κάποιο κοντινό μας, της πρόταση "Κάνε μια ευχή".
Όχι ότι είναι ευχάριστο να υπάρχουν, έστω και αλλού παιδιά, που έχουν τέτοια ανάγκη.

Άντε πάλι να κάνεις ταμείο.
Έσοδο ή έξοδο;
Πάλι το μπέρδεψα...

Δεν βαριέσαι.
Και που σπούδασα και οικονομικά δηλαδή, τι πάει να πει;
Πρέπει καλά και ντε να ξεχωρίζω τα έσοδα από τα έξοδα;

Και αν πάει άσχημα το ισοζύγιο; Με νοιάζει;

Βέβαια, ναι, στη βάση της κοινωνικής οργάνωσης και των λειτουργιών, βρίσκονται οι σχέσεις μεταξύ των δυνάμεων της παραγωγής, οι παραγωγικές σχέσεις και το εποικοδόμημα στηρίζεται επάνω τους, αλλά βρε αδελφέ, η διαλεκτική σχέση του εποικοδομήματος με τη βάση γεννάει και γεννάει συναισθήματα.
Κυρίως αυτά.
Δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Και ας μη το λένε τα βιβλία.

Ε, αυτά, τα συναισθήματα, δεν χωράνε στα λογιστικά βιβλία.
Όσο χοντρά και νάναι αυτά.