Το τέλος του κύκλου ενημέρωσης...

Το καθημερινό πρόγραμμα καλά εκτελείται.
Τουλάχιστον τα άλλα, τα περίεργα, τα πολλά έχουν μείνει πίσω. Πού να ξέρω τι θα συναντήσω επιστρέφοντας. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον ότι αντιμετωπίζω τα εδώ θέματα.

Τελευταία ημέρα δουλειάς σήμερα, και τα πράγματα απλώς κύλησαν. Η ένταση που προς στιγμήν δημιουργήθηκε καταλάγιασε με μονομερώς αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Τι θα πει μονομερώς αμοιβαίες υποχωρήσεις; Απλό είναι αλλά δεν θα το αναλύσω εδώ. Εκείνο που αναδύθηκε και πάλι είναι ότι κάπου οι άλλοι αδυνατούν να προχωρήσουν μπροστά, κάπου η αφεντιά μου ζητάει περισσότερα.

Η παρακολούθηση δράσης σε χώρους δουλειάς, δημιούργησε αντιφατικά συναισθήματα.
Από τη μια πλευρά αδιαφορία γιατί τίποτα καινούργιο δεν εμφανιζόταν μπροστά στα δικά μου μάτια, από την άλλη θλίψη εξ αιτίας των συνθηκών και του περιβάλλοντος.
Έδωσε όμως και το έναυσμα πολύ αργότερα για μια συζήτηση θεωρητική, που και αυτή ανέδειξε το ίδιο πρόβλημα. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή ....

Το μεσημεριανό σε ένα πολύ όμορφο καφέ και τα πιάτα πεντανόστιμα, αλλά η Βιεννέζικη φιλοξενία δεν θα έλεγα ότι μπορεί να διεκδικήσει πολλά βραβεία. ..

Η χρήση των μέσω μαζικής μεταφοράς δεν είναι καθόλου κακή ιδέα μέσω στην Βιέννη, είναι όμως κακή ιδέα να τρέχεις στα μαγαζιά για ψώνια.

Όση ώρα η ομήγυρης επιδιδόταν στο μικρό καταναλωτικό της όργιο, μπόρεσα να απολαύσω ένα καφέ, να πιω ένα ποτό, να κάνω τη συζήτηση σε θεωρητικό επίπεδο, με κατά τεκμήριο θεωρητικό, αλλά μόνο κατά τεκμήριο, να κρατήσω μερικές σημειώσεις από τα διατρέξαντα, αλλά και σκέψεων που μπήκαν στο μυαλό και πριν προλάβουν να εξαφανιστούν "συνελήφθησαν" από τη γραφίδα και πήραν χρώμα μελανί, στο μικρό τετραδιάκι.

Ο καιρός είναι καταπληκτικός. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα δώρο.
Γιατί είναι δώρο Δεκέμβρη μήνα να μπορίς να κινείσαι με την άνεσή σου και να απολαμβάνεις τις ομορφιές μιας υπέροχης πόλης.

Η βιαστική άφιξη στο ξενοδοχείο και η εξίσου βιαστική αναχώρηση, το μόνο που επέτρεψαν, ήταν η αντιγραφήστο υπολογιστή από το CD, τραγουδιών, μιας από τις πιο αισθαντικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού, της Φλέρυ Νταντωνάκη.

Το βραδινό φαγητό σερβιρίστηκε στο D' Landsknecht, ένα όμορφο παραδοσιακό εστιατόριο με παραδοσιακά φαγητά και πολύ φτηνές τιμές που βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο. Από όσο μπορώ να αντιληφθώ θα είναι μάλλον δύσκολο έως αδύνατον να φτάσω σε δυο άλλα εστιατόρια που καλές και απόλυτα αξιόπιστες πηγές μου πρότειναν.

Το ραντεβού για το βραδινό ποτό ήταν κάπου στο κέντρο και η χρήση του τραμ έγινε για να απολαύσουμε τη στολισμένη Βιέννη.
Οι εικόνες πανέμορφες μας οδήγησαν στην απόφαση να κατέβουμε αρκετές στάσεις πιο κάτω από τον προορισμό μας, για να χαρούμε τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Και καθόλου δεν δυσαρεστηθήκαμε γι αυτό, ούτε για το βραδινό περπάτημα.

Το να πει κανείς ότι αυτή είναι η πόλη που θά ήθελα να έμενα για πάντα, μοιάζει με κοινοτυπία.
Θα την πω όμως....

Το κοκτέιλ ήταν όμορφο και τα σφηνάκια ήταν όμορφα, όχι επειδή αυτά τα τελευταία ήταν κερασμένα, αλλά γιατί ο μπάρμαν ξέρει τη δουλειά του.

Αργά, πολύ αργά η επιστροφή στο ξενοδοχείο και η χάραξη αυτών των γραμμών.
Οι πρώτες από αυτές ξεκίνησαν να γράφονται αρκετά πριν από την αναγραφόμενη ώρα, για τις τελευταίες το ρολόι δείχνει 3 και 05 μετά τα μεσάνυχτα...

Powered by Qumana