Μια ημέρα από τις "ανοικονόμητες" ...

Την παλεύεις από εδώ, τη φέρνεις από εκεί, τίποτα.
Είναι κάτι ημέρες ανοικονόμητες, βρε παιδί μου.

Ο καφές το πρωί δεν φτιάχτηκε. Ευτυχώς τον πρόλαβα στο γραφείο.
Τα προβλήματα έκαναν ένα ένα την παρουσία τους με διάφορα προσωπεία.
Και ας είχαν το ίδιο περιεχόμενο.
Δεν είναι εύκολο να παίρνεις αποφάσεις που έχουν να κάνουν με όνειρα άλλων ...

Για την πρόσκαιρη έστω ισορροπία, το άλλο πρόσωπο. Το γνωστό. Το χωρίς γραβάτα.
Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο.

"Έχετε πολλές ιδέες".

Τις έχω, το ξέρω.
Και πώς μπορεί να γίνουν πράξεις ξέρω. Πώς να πεισθούν οι συνεργάτες δεν ξέρω.
Και πόσο θα αντλώ από τα αποθέματα...

Κάθε μορφής αποθέματα.
Βλέπεις είναι και τα "άσχετα" θέματα.
Όπως αυτό που ήρθε με το τηλέφωνο.
Για τα κληρονομικά.
Άντε πάλι να ασχολείσαι με θέματα που σου "γυρίζουν τα άντερα".
Άντε να προσπαθήσεις να πείσεις για τα αυτονόητα.
Άντε πάλι να "βρίζεις" για την ώρα και τη στιγμή που σκέφτηκες να δώσεις σε θεωρητικά φιλικά πρόσωπο τη δουλειά.

Μια βουτιά στο παρελθόν, ισορρόπησε τα πράγματα.
Για λίγο. Γιατί βλέπεις, είναι και αυτό που λέμε εικονική πραγματικότητα που, ώρες ώρες, κάνει το στομάχι να σφίγγεται.

Λίγο ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και λίγος Λαζόπουλος, αν και συνήθως δεν με διασκεδάζει, λίγο πήραν τις σκέψεις από το γκρίζο τοπίο.

Ήταν και η τυχαία περιήγηση στο φωτογραφικό αρχείο από το παρτυ των συμμαθητών που έφτιαξε λίγο περισσότερο τη διάθεση.

Αλλά τούτη η ημέρα, ναι, ανήκει σε εκείνες τις παράξενες ημέρες, που τίποτα δεν σου λέει ότι η διάθεσή σου δεν θα είναι καλή, όμως κάθε στιγμή εμφανίζονται μικρά ζιζάνια, που στη χαλάνε ..

Τουλάχιστον το γράψιμο, δίνει μια μικρή διέξοδο.
Στέλνει το μυαλό για λίγο έστω να "παίξει" στον κήπο.

Ποιος θα το έλεγε.
Να λέω εγώ, ότι το γράψιμο είναι διέξοδος!!!