Χριστούγεννα, παραδοσιακή γιορτή ...

Η κανονικότητα των ρυθμών της ζωής, τουλάχιστον για το πρωινό εγερτήριο, επιβλήθηκε από τα πράγματα και σήμερα.
Παρά τον ελάχιστο ύπνο.
Βλέπεις το χτεσινοβραδινό τραπέζι πήγε σε μάκρος.
Χρονικό βέβαια....
Διότι και το φαγάκι μας, με τις γενναίες δόσεις χοληστερίνης, καταναλώσαμε και δωράκια ανταλλάξαμε και επιδοθήκαμε σε παρεϊστικά παιχνίδια.
Τρεις τουλάχιστον γενιές παρούσες.
Η παντομίμα για το παιχνίδι των τίτλων των ταινιών έκλεψε την παράσταση.
Έτσι όταν κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα πήραμε το δρόμο για την επιστροφή, τα σχόλια αφορούσαν κυρίως στο παιχνίδι.
Και στους παίκτες φυσικά.
Είναι βλέπεις η νεότερη γενιά που εντυπωσιάζει.
Να είναι καλά τα παιδιά.

Το ολίγον βίαιο πρωινό εγερτήριο δεν απεφεύχθη και τα φαγητά οδηγήθηκαν στο φούρνο της γειτονιάς.
Όλο το υποστατικό στη σειρά.
Και το γουρούνι και το κατσίκι και ο γάλος.
Όχι κόκκινα αυγά δεν φτιάξαμε, αν και το διέπραξε το σχετικό πειραγματάκι ο καλαμπουρτζής της παρέας, εχτές.

Το μεσημέρι η παράδοση.
Με απουσίες, αλλά το καθιερωθέν, εδώ και μια εικοσιπενταετία, Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ετοιμάσθηκε.
Είναι η ετήσια αφορμή για τη συνάντηση των δύο πλευρών.

Συνήθως, εκεί προς το τέλος των διαδικασιών, υπάρχει και ο χορός.
Φέτος δεν υπήρξε.
Μήτε και οι πολιτικές συζητήσεις έκαναν την εμφάνισή τους.
Η νεότερη γενιά κάνει την παρέμβασή της δυναμικά.
Και επιβάλλει, με τον τρόπο της, τους δικούς της όρους.

Αργά το απόγευμα το σπίτι επανήλθε στην κανονική του μορφή, οι τελευταίοι όμως έφυγαν πολύ αργότερα.
Λίγο πριν αρχίσει η είσοδος των βραδινών εξοδούχων.
Παράδοση κι αυτό.
Φίλοι του εορτάζοντος γιού, περνάνε να πουν μια ευχή και να οργανώσουν τη μεταμεσονύκτια έξοδό τους.

Χριστούγεννα και η καρδιά γεμίζει από αγάπη.
Ναι, δεν είναι μόνο το στομάχι που απαιτεί τα δικαιώματά του.

Συνάντηση το μεσημέρι, δυο κουβέντες, παρηγορία.

Ανήμερα Χριστούγεννα. Οι ώρες περάσανε.
Λίγη ώρα μένει έως την έναρξη της αυριανής ημέρας.

Οι αναμνήσεις της σημερινής ημέρας ,να μείνουν στη μνήμη όλων μας, για πολλά πολλά χρόνια ...