Όπου οι αντιξοότητες δεν βγαίνουν πάντα σε κακό ...

Αξημέρωτα στο πόδι.
Τούτη την ημέρα τα πράγματα ήταν πιο βίαια.
Επίσκεψη και ενημέρωση για δράσεις μακριά από το κέντρο.

Το δίκτυο του μετρό και γενικά των μέσων μαζικής μεταφοράς εδώ, μοιάζει να είναι πάρα πολύ καλό.
Μου έχει κάνει εντύπωση πως βλέπω να κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα, όχι όμως πάρα πολλά, δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα πουθενά, πολλά ποδήλατα, που αν σε πετύχουν μέσα στον ποδηλατόδρομό τους, είναι έτοιμα να περάσουν πάνω από το κορμί σου, και σχεδόν καθόλου μηχανάκια!!

Η άφιξη στο ορισμένο σημείο έγινε έγκαιρα, και η μικρή σχετικά απόσταση, από το σταθμό του τραίνου μέχρι το σημείο της επίσκεψης, διανύθηκε με τα πόδια παρόλο το ψιλόβροχο.
Η ζωή στο προάστειο αυτό, δείχνει να κυλάει ήρεμα και αυτό που λέμε ποιόητα ζωής, μοιάζει να απασχολεί πολύ τους κατοίκους.
Τα σπίτια όμορφα με μικρούς κήπους και τα πιο μεγάλα από αυτά επιβλητικά άλλοτε με αρχιτεκτονική που παραπέμπει στην εποχή της αναγέννησης, και πολύ συχνά με την καθαρά αυστριακή αρχιτεκτονική.

Η ενημέρωση αποδείχτηκε ενδιαφέρουσα, όπως ένα ενδιαφέρον στοιχείο ήταν η κατίσχυση των γυναικών έναντι των ανδρών στην κατάληψη των θέσεων εργασίας.
Και άλλα χαρακτηριστικά ήταν ενδιαφέροντα, και μερικά προκαλούν συναισθήματα θλίψης, αν κάνεις συγκρίσεις με τα καθ' ημάς ισχύοντα.

Η επιστροφή στην πόλη, αποδείχτηκε περισσότερο περιπετειώδης από ότι αναμενόταν.
Μας αποζημίωσε όμως η ομορφιά ενός καναλιού του Δούναβη και της ηρεμίας που αποπνέουν τα νερά, που κυλάνε ασταμάτητα.
Παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας την εικόνα, το μυαλό μου έτρεξε τέσσαρα χρόνια πριν όταν πάνω σε μια γέφυρα πάλι του Δούναβη, στη Βουδαπέστη αυτή, σκεπτόμουν ότι το ποτάμι αυτό είναι ένας σταθερός σύνδεσμος των λαών αυτής της περιοχής....

Το μεσημεριανό φαγητό προκάλεσε και τούτη τη φορά την αναμενόμενη τελικά υπνηλία, και έτσι η απογευματινή ενημέρωση θα έλεγα ότι ήταν κατώτερη του αναμενόμενου.
Τουλάχιστον δόθηκε η ευκαιρία για γρήγορη επιστροφή στο ξενοδοχείο και λίγη παραπάνω ξεκούραση.
Απαραίτητη.

Η απογευματινή εξόρμηση είχε στόχο να εντοπίσει το καφενείο που σύχναζε το Ρήγας ο Βελεστινλής, πλην όμως ο στόχος δεν πραγματοποιήθηκε.
Πλησιάσαμε αλλά δεν τον είδαμε, ή τουλάχιστον δεν τον αντιληφθήκαμε.

Βρήκαμε όμως τον... Αχιλλέα.
Όχι τον αρχαίο ημίθεο, αλλά μια ελληνική ταβέρνα όπου υπό τους ήχους της φωνής του Νταλάρα, απολαύσαμε καλή ελληνική κουζίνα.
Πριν από αυτό όμως, η βόλτα με το τραμ και μετά με τα πόδια από το Κοινοβούλιο, στη χριστουγεννιάτικη αγορά ανάμεσα στα δυο μουσεία, και από εκεί η επίσκεψη στο ανάκτορο του Χοφμπρουκ μας έκανε να νοιώσουμε θαυμασμό για τα πραγματικά πανέμορφα κτήρια, τον καταπληκτικό φωτισμό τους και την επιβλητικότητά τους.

Και πάλι, η λύση της επιστροφής με τα πόδια από τον τόπο που δειπνήσαμε προς το ξενοδοχείο, φάνηκε εύκολη πρόκληση, αλλά η άφιξη στον προορισμό μας, μάς έδειξε ότι η κόπωση είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της.

Τα δικτυακά προβλήματα μάλλον λύθηκαν και το κείμενο αυτό αποτελεί φρέσκια κατάθεση της σημερινής πορείας ...

Powered by Qumana