Ημέρα γεμάτη δράση ...

Οι ειδήσεις έλεγαν για μια ζεστή ημέρα και η αλήθεια είναι ότι έτσι εξελίχθηκε.
Πρωί πρωί όμως το ήθελε το πουλαβεράκι του ο καιρός.
Τώρα θα μου πεις, 6 Δεκεμβρίου, του Αγίου Νικολάου βοήθειά μας, στην Βιέννη και μιλάς για πουλοβεράκι;
Ε, αφού ο καιρός αποφάσισε μετά από εκατόν τόσα χρόνια να είναι καλός με τους επισκέπτες των χωρών της κεντρικής Ευρώπης, γιατί να μην προβάλω και εγώ τις απαιτήσεις μου;

Το ραντεβού, για δουλειά ήταν στις ενιάμιση το πρωί. Ε, δεν θα είναι όλες οι ημέρες πιεστικές. Φτάνει η χτεσινή.
Το κτήριο που θα μας φιλοξενούσε, στο κέντρο, σε περιοχή που δεν την είχαμε περπατήσει ή προσεγγίσει ακόμα, και στη γύρω περιοχή άλλο ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι, μόνο που τα υπαίθρια μαγαζιά δεν είχαν ανοίξει ακόμα.

Το δίωρο της ενημέρωσης κύλησε σχετικά γρήγορα. Οι πληροφορίες ακούστηκαν, η διαίσθηση επαληθεύτηκε -μάλλον είμαι ολίγον εξωτικό "πτηνό", γνωστό αυτό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, μερικές σκέψεις βγήκαν στον αέρα και όλη η ομάδα αναχώρησε για την επόμενη στάση.

Η ενδιάμεση στάση ήταν στο καφενείο Central Cafe. Και δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κακή ιδέα.
Ίσα ίσα είναι και απολύτως προτεινόμενη.
Όμορφο περιβάλλον καλός καφές, γλυκά τα γλυκά, άρα εμένα δεν μου έκαναν και καμιά ιδιαίτερη εντύπωση, καλή η ημίωρη και βάλε συζήτηση.
Και φωτογραφίες βεβαίως βγήκανε, αλλά ας όψεται η απόσταση και ο χρόνος που δεν επιτρέπουν την ανάρτησή τους εδώ. Η υπόσχεση είναι ότι θα αναρτηθούν άμα τη επιστροφή οίκαδε.
Πάντως αν τα βήματά σας σας φέρουν κατά Βιέννη μεριά και αν δεν έχετε επισκεφτεί το Central Cafe, προτείνω να το μην το παραλείψετε.

Το μετρό της Βιέννης είναι εύκολο και εξυπηρετικό.
Και έχει και καλές ανταποκρίσεις. Το τραμ μας περίμενε στην έξοδο, εμείς όμως δεν ξέραμε την κατεύθυνση και έτσι αναγκαστήκαμε να κατέβουμε στην επόμενη στάση για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.

Νέα επίσκεψη σε συνοικία έξω από την πόλη και διαφωτιστική συζήτηση για το θέμα που βρισκόμαστε εδώ. Οι απορίες μου δεν λύθηκαν, ή μάλλον απαντήθηκαν, αλλά γέννησαν και άλλες.
Μοιραία στην επιστροφή η συζήτηση έγινε ιδεολογικοπολιτική.
Πάντως δεν ήταν αυτή η αιτία που αποπροσανατόλισε τον συνοδό και μας έστειλε στα ... θυμαράκια.
Παρά τις επισημάνσεις των προσεκτικών της παρέας, εκείνος επέμενε ότι ήξερε και παραδέχτηκε το λάθος του όταν βρεθήκαμε έξω από το ... νεκροταφείο της περιοχής.
Πάλι αλλαγή της διαδρομής, και επιτέλους στο σταθμό του μετρό όπου θα μας μετέφερε στον τελικό προορισμό.
Τα κατατόπια τώρα ήταν γνωστά.

Ο νέος κύκλος ενημέρωσης ολοκληρώθηκε στις πέντε ακριβώς. Ο εισηγητής, πρώην στρατιωτικός από όσο αντιλήφθηκα, τήρησε το ωράριο κατά σκληρό και αδυσώπητο τρόπο.

Τα μάτια και πάλι μισοέκλειναν και η κριτική που συνόδεψε τα βήματα της επιστροφής, είχε μεγάλη δόση αλήθειας, περιελάμβανε όμως και στοιχεία της συνηθισμένης σε αυτές τις περιπτώσεις γκρίνιας.
Γιατί έτσι και όχι αλλιώς,
Εμείς τα κάναμε καλύτερα,
Αυτοί όφειλαν να ...
και όσα τέλος πάντων προβλέπονται και διατυπώνονται απολύτως αντικειμενικά και καθόλου κουτσομπολίστικα σε αυτές τις περιπτώσεις.

To κλείσιμο της ημέρας όμως ήταν καλύτερο σαφώς από το άνοιγμά της,
Όπως και να το κάνεις, η γευσιγνωσία κρασιού, τα καλά κρασιά, τα καλομαγειρεμένα φαγητά, η παρασκευή ζεστού κρασιού, μπορεί να έκανε ακόμα και τους αυστριακούς να στήσουν γλέντι.
Εμείς πάντως το στήσαμε.
Το τραγουδιστικό ρεπερτόριο ανεξάντλητο με τραγούδια κάθε μορφής.
Και αν δεν έπαιζε μουσική το πρόβλημα δεν θεωρήθηκε πρόβλημα. Το κέφι αποκάλυψε τα φωνητικά χαρίσματα των συνδαιτημόνων. Μέχρι και παραγγελιές εκτελέστηκαν.
Δηλαδή όσο παραγγελιές μπορεί να αποτελούν το "όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι", σε συνδυασμό με το "τζιβαέρι" και "Άγαλμα".
Τουτέστιν η παρέα είχε κέφια και "το λάλησε".

Ευτυχώς τα ταξί δουλεύουν και εδώ έως αργά, οπότε η επιστροφή ήταν τόσο ομαλή, που επέτρεψε ένα ακόμα ποτήρι κόκκινο κρασί. Για τις ευχές.
Στην υγειά μας ...

Powered by Qumana