Στο φιλόξενο ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΟ και η αφεντιά μου

Η ιδέα της oistros, μου άρεσε.
Και ο τίτλος.
Φιλοξενείο!!!

Η αλήθεια είναι ότι, αφού εκδήλωσα την πρόθεσή μου να συμμετάσχω στο εγχείρημά της, μετά αγχώθηκα λιγάκι.

Και τώρα;
Τι γράφω; Τι στέλνω; Αφού αυτά που συνήθως γράφω, είναι απλές ημερολογιακές καταγραφές.
Μήπως να τα ακυρώσω;
Ντροπή.

Η oistros, πάντα ευγενική, φρόντισε να με καθησυχάσει.
-Όποτε ετοιμάσεις κάτι, εδώ είμαστε.

Η ιδέα να στείλω κάτι από τα παλιά, απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να μην επαναφέρω παλιά κείμενα, να μην αντιγράφω από αλλού, να παρουσιάζω μόνο δικά μου και ποτέ δυο φορές το ίδιο σε διαφορετικούς χώρους.
Προσπαθώ. Δεν τα καταφέρνω πάντα.

Αλλά αυτή τη φορά κάτι πρέπει να κάνω.

Το κόκκινο κρασί είναι γλυκό. Παράξενο μίγμα.
Η διάθεση περίεργη.
Τα πλήκτρα μαύρα, με λευκά γράμματα επάνω.
Οι σκέψεις παιχνιδιάρες αρχίζουν το ταξίδι τους.
Κλικ κλικ κλικ... Τα δάχτυλα επάνω στα πλήκτρα τρέχουν.
Διακοπή μόνο για να πιάσουν το ποτήρι και να το φέρουν στα χείλη.
Μερικές γραμμές ακόμα και το κείμενο έτοιμο.
Αυτό ήταν.
Έτσι απλά...

Οίστρε σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή.
Από καρδιάς η ευχή να συνεχίσεις να είσαι δημιουργική.