Σκέψεις "πεταμένες" στην οθόνη ...

Αναπόφευκτη η κουβέντα "τι είναι αριστερά σήμερα. Ποιος είναι αριστερός".
Η απάντηση, από το στόμα αριστερίστριας, σαφώς επηρεασμένη από τη φιλελεύθερη (όχι νεοφιλελεύθερη) σκέψη.

Κατά τα άλλα, σήμερα, για πρώτη ημέρα στο γραφείο, μετά την ανατολή του 2007.
Προγραμματισμένη μεν, εκτός ροής των ημερών δε.
Μόνο που το μισάωρο έγινε τετράωρο και βάλε.

Συζητήσεις, σχεδιασμοί, αναζητήσεις.

Πώς ορίζεται η εργατική τάξη σήμερα, μια άλλη ερώτηση.

Ας μας απαντήσει καλύτερα ο μελαψός εργάτης που αλλάζει τα τζάμια του κτηρίου, ο οποίος μόλις μου έφερε το κλειδί της αποθήκης και άφησε να πλανιέται σε όλο το γραφείο το άρωμά του.
Πετρέλαιο.
Τριαντατέσσερα χρόνια πίσω, αυτή η μυρωδιά ήταν μόνιμα στη μύτη μου. Και η μύτη μου πάνω από τη "βούτα" με το πετρέλαιο, που βάζαμε τις μηχανές που ερχόντουσαν για επισκευή.
Τότε που έκανα την πρακτική μου ως μηχανολόγος, στο συνεργείο επισκευών, του εργοστασίου, που κατασκεύαζε κινητήρες στον Πειραιά.
Ναι κατασκεύαζε.
Το έχω ξανασημειώσει. Σ' αυτό τον τόπο γινόταν και παραγωγή κινητήρων εσωτερικής καύσης.

Και την κοπελιά να ρωτήσουμε, που θα πάει σήμερα για συνέντευξη.
Για δουλειά.
Ευχή να της πάνε όλα καλά. Και δικό μου "στοίχημα" η επιτυχία της.
Ναι, δεν είναι τυπικό δείγμα, είναι όμως μια περίπτωση.
Δεύτερη σκέψη.
Από πότε συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι "δείγματα";
Αν αυτό δεν είναι αλλοτρίωση, τι είναι αλλοτρίωση;
Για την αφεντιά μου μιλάω.

Η πρώτη ημέρα στην δουλειά δεν ήταν προγραμματισμένη για πολιτικές και φιλοσοφικο-ιδεολογικές καταδύσεις.
Τα τηλεφωνήματα των προηγούμενων ημερών και του πρωινού την επέβαλαν.
Και η διάθεση, σε συνδυασμό με τη συγκυρία, τη χρωμάτισαν.
Δεν συζητάς με όλους τέτοια θέματα, ούτε όλοι σου δίνουν αφορμές να μετρήσεις τον εαυτό σου και να ξαναδείς τις θέσεις σου.

Ώρες μετά.
Τα νέα από το "δείγμα" καλά. Για να δούμε τη συνέχεια.
Και πόσες συνέχειες θα υπάρξουν.

Τα βιβλία στο πλάι.
Η ανάγνωση συνεχίζεται.
Βουτιά στο παρελθόν.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Θαυμασμός για τις προσωπικότητες που αποτέλεσαν την πνευματική ελίτ της εποχής. Αναπόφευκτη η σύγκριση με τα τρέχοντα και τα καθ' ημάς.
Και η σκέψη σε ένα τμήμα των πρωινών συζητήσεων που είχε σαν θέμα την επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Ποιοι καθηγητές μας δίδαξαν εμάς; Ποιο το κύρος τους στην παγκόσμια σκηνή; Σε ποιες σχολές και σε ποια Πανεπιστήμια βρίσκονται προσωπικότητες ανάλογες;
Και στην τέχνη ακόμα, πού να υπάρχουν σήμερα τα ανάλογα των Ισπανών καλλιτεχνών που δημιούργησαν στο Παρίσι στις αρχές του εικοστού αιώνα;

Πολλές ερωτήσεις μαζεμένες.
Χωρίς καμιά διάθεση μηδενισμού της σημερινής εποχής.
Ούτε και εξαγωγή συμπερασμάτων του είδους, πάει χάλασε ο κόσμος σήμερα, ενώ παλιά....

Σκέψεις απλές και άναρχες είναι.
Σκέψεις χωρίς ειρμό και στόχο. Όπως φτάνουν μέχρι τις άκρες των δακτύλων.
Σκέψεις που ξεκίνησαν το πρωί μια Πέμπτης η οποία θα κλείσει με τη συνέχεια της ανάγνωσης των βιβλίων, αν δεν προλάβει η κυκλοφορούσα μικροΐωση να με στείλει στα ζεστά.
Όχι ότι θα είναι και άσχημα ...