σκληρές κουβέντες ...

Απόηχοι.
Μπορεί και να μην έχει καν δημιουργηθεί ο κύριος ήχος βέβαια. Ακόμα.

Το Σάββατο ξημέρωσε συννεφιασμένο.
Βαρύ θα το έλεγα.
Οι συνήθειες έμειναν μισές. Ίσως η υγρασία, ίσως η χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.

Τίποτα άλλο.
Καμιά διάθεση για κάτι πιο δημιουργικό.

Δυο τρεις σκέψεις, για τη σχέση δημοκρατίας και ύπαρξης ανεξάρτητων αρχών προστασίας, στάλθηκαν από εκεί που ήρθαν.
Ποιος έχει όρεξη για τέτοια τώρα.

Μήτε για το τζάκι δεν υπήρχε όρεξη.
Η σκέψη να το ανάψω απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Πριν κάνει τη βόλτα της στα εγκεφαλικά κύτταρα.

Σάββατο της δεύτερης βδομάδας του Γενάρη.
Στην τηλεόραση παρουσιάζουν τον ερωτικό του καυγά, δυο άγνωστοί μου.
Μια δημοσιογράφος, λέει από τη Θεσσαλονίκη και ένας τύπος που μετείχε σε ένα reality.
Στο πάνελ, υπάρχουν κάποιοι που τους ξέρουν.
Σε άφησα με άφησες, όχι εγώ πρώτος...
Παρακολουθώ με το στόμα ανοιχτό.
Ποιοι είναι αυτοί; Ποιους ενδιαφέρουν αυτά;
Η εκπομπή διαρκεί σχεδόν δίωρο από όσο κατάλαβα, και το κανάλι δεν είναι από τα περιθωριακά.
Οι υπεύθυνοι της εκπομπής κάνουν και ένα αφιέρωμα στη δημοσιογράφο. Ο ορισμός της χυδαιότητας.
Όχι δεν αλλάζω σταθμό. Προσπαθώ να αντιληφθώ τι είναι αυτό που βλέπω.
Το δικαίωμα της προβολής το έχει ο κάθε πολίτης.
Τη συμμετοχή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι, του κάθε πολίτη, δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς, και ανήκω στους υπέρμαχους της παρουσίασης των πάντων.
Η ιστορία γράφεται από τους δυνατούς, το κέντημά της όμως το έχουν αναλάβει τα ανώνυμα δάχτυλα.
Αλλά, από τη μια μεριά η ρουκέτα που πλήττει την αμερικάνικη πρεσβεία και από την άλλη οι ρουκέτες που πλήττουν την λογική και την αισθητική.

Για δες. Αφιέρωσα περισσότερες λέξεις από όσες για τις πολιτικές εξελίξεις.
Λογικό είναι όμως.
Η συμπύκνωση των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων μου φάνηκε πως βρισκόταν σε αυτήν την εικόνα.

Και οι συνταγματικές αλλαγές και οι διεθνείς σχέσεις, και οι οικονομικές εξαρτήσεις, και η ανάδυση νέων δυνάμεων στις παγκόσμιες αγορές, όλα μα όλα, ήταν εκεί μπροστά μου.
Στην χυδαία εικόνα μιας διαλυμένης σχέσης. ...

Αυτά είναι τα, σε τελευταία ανάλυση, αποτελέσματα των κοινωνικών ανατροπών.

Αυτός είναι ο κόσμος που δημιουργείται.
Ο κόσμος της "αν θυμάσαι, εγώ σε άφησα", ο κόσμος του "τι λες κοπελίτσα μου, εγώ σου είπα να χωρίσουμε".
Ο κόσμος του life style της απαστράπτουσας τηλοψίας...