Οι εκκρεμότητες αύριο ...

Τα γλυκά σε παράταξη. Αναμενόμενο.
Τόσοι Γιάννηδες, Ιωάννες, Φωτεινές.
Πρόκληση ημιαναπάντητη.

Ημέρα χαμογελαστή. Από διάθεση και από ατμόσφαιρα.
Τα προβληματάκια δεν έλειψαν, αλλά τι θα γινόμασταν και χωρίς αυτά;

Και οι βόμβες δεν έλειψαν, αλλά ούτε και εξερράγησαν.
Απλά δήλωσαν παρουσία.
Ίσως γιατί η τηλεοπτική κάμερα χρειαζότανε και ανάλογο περιβάλλον!

Τα πολιτικά θέματα στο προσκήνιο.
Πόσο άραγε γνωρίζουμε ως πολίτες τις επερχόμενες αλλαγές στο Σύνταγμα της Χώρας;
Σωστά.
Και τι μας νοιάζουν εμάς.
Αυτά είναι θέματα των πολιτικών!!!
Ή μας νοιάζουν;
Η συζήτηση πάντως κράτησε κάμποσο. Και οι επισημάνσεις εξέπληξαν.
Και υπήρχαν και ειδικοί.

Μεσημέρι η ώρα.
Έμειναν τα σκυλιά να κυνηγάνε τα μηχανάκια στο δρόμο.
Κι εγώ να περιμένω την ώρα να περάσει.
Η κάρτα δεν με περιμένει, αλλά η κανονικότητα το επιβάλει.

Η προχθεσινή αδιαθεσία ξεχάστηκε.
Καλά θα κάνει και εκείνη με ξεχάσει. Μια αμοιβαιότητα στην αδιαφορία, είναι πάντα επιθυμητή σε αυτές τις περιπτώσεις.

Τα πάντα στη θέση τους. Και με τη σειρά καμωμένα.
Μέχρι και η μεσημεριανή σιέστα.
Αυτή όχι στην ώρα της. Πήγε λίγο πιο μετά.

Και το απόβραδο κυλάει ράθυμα.
Ο τύπος, μερικές ειδήσεις στην τηλεόραση, ένα τσάι.
Λίγες σκέψεις για τα αδιάφορα. Εκείνα τα πολιτικά, που είναι για τους λίγους.
Το άρθρο 16 που πρόκειται να αλλάξει και που αναστατώνει τη ζωή όλων μας, αλλά και τα άλλα άρθρα.
Πρώτη είδηση φυσικά δεν είναι αυτή στις ειδήσεις.

Τα στρατιωτικά και η θητεία, τα κοινωνικά με τις ασέλγειες κυριαρχούν.
Είναι και πιο "πιασάρικα".
Πιο ουσιαστικά; Ζήτημα οπτικής.

Αρχή της εβδομάδας με τους γνωστούς ρυθμούς.
Οι σημερινές εκκρεμότητες μπήκαν στη λίστα για αύριο.
Και το ένα πόδι επάνω στο άλλο, για την απόλαυση της ανάγνωσης του βιβλίου.

Είπαμε, οι εκκρεμότητες αύριο το πρωί.