Ανατροφοδότηση ...
Το γήπεδο μισοάδειο. Δηλαδή το πιο μεγάλο μέρος του άδειο.
Αγώνας της τοπικής ομάδας με άλλη από το βοριά.
Ένα δίωρο χαλαρό.
Για την αφεντιά μου.
Γιατί οι εικοσιδύο μέσα στο γήπεδο, και οι όσοι τέλος πάντων ένθερμοι οπαδοί ήταν παρόντες, ιδρωκοπούσαν και αγωνιούσαν.
Η τοπική ομάδα έχασε.
Λογικό ήταν. Έτσι που παρουσιάστηκε...
Φυσικά, έφταιγε ο διαιτητής, το γήπεδο, ο τέταρτος διαιτητής, οι στραβοκλωτσιές.
Ε, τέλος πάντων, όλοι έφταιγαν εκτός από την ομάδα.
Προς το τέλος δεν έλειψαν και οι μουρμούρες γι αυτήν.
Πάντως δύσκολο να παρακολουθείς τον αγώνα μέσα στο γήπεδο, αν έχεις συνηθίσει, όσο το έχεις συνηθίσει, να παρακολουθείς αγώνες στην τηλεόραση.
Αν για παράδειγμα ξεχαστείς και χαζεύεις τα αυθαίρετα, που έχουν σκαρφαλώσει στον απέναντι λόφο, που βρίσκεται μέσα στο κέντρο της πόλης και θεωρητικά όλα βρίσκονται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της εξουσίας και εκείνη τη στιγμή υπάρξει καλή φάση, δεν μπορείς να περιμένεις να την δεις στην επανάληψη.
Ούτε μπορείς να αποφανθείς αν το γκολ ήταν κανονικό ή από θέση οφ σάιντ.
Καλά, για το τελευταίο υπάρχουν και τα κινητά.
Ήταν οφ σάιντ αποφάνθηκε ο διπλανός μου μετά βεβαιότητας. Είχε μόλις πάρει τηλέφωνο στο σπίτι και του είπαν το τι φάνηκε στην τηλεόραση.
Οι χαιρετούρες στην εξέδρα αναμενόμενες. Πρόσωπα, ήρωες του χώρου, πάντα κυκλοφορούν. Και ας μη τους γνωρίζω εγώ...
Και οι τοπικές αρχές κυκλοφορούν.
Με τις τελευταίες τα πάω καλύτερα. Αλληλογνωριμία και μικρή έκπληξη για την εδώ παρουσία μου.
Είναι που η σχέση με τις εξουσίες ξεκινάει από τον εργασιακό χώρο.
Και το έχω ξαναεπισημάνει ότι καλώς ή κακώς έχω αφιερώσει πολύ από το χρόνο μου εκεί. Στο περιβάλλον της εργασίας μου.
Η "βουτιά" σε παλιά κιτάπια με ταξίδεψε στα τέλη του '76. Μέχρι τις αρχές του '78.
Έμμεση η παρουσία μου ανάμεσα σε όσα γράφονται σε εκείνα τα χαρτιά.
Την άμεση έψαχνα το πρωί, αλλά δεν απέρριψα και τα στοιχεία αυτά.
Πρόσωπα και γεγονότα σταλμένα κυριολεκτικά στις αποθήκες του μυαλού.
Μερικά ανασύρθηκαν αυτούσια.
Όπως και η διαχρονικότητα καταστάσεων.
Πορεία τριάντα χρόνων, που μοιάζει να είναι σημειωτόν.
Μοιάζει δεν είναι.
Ο εικοσιπεντάχρονος έγινε επιεικώς μεσήλιξ.
Ο διαμαρτυρόμενος έγινε "καταπιεστής". Τι σου είναι η εξουσία ..
Πολλές εικόνες έχουν ξεθωριάσει για τα καλά.
Λέω να τις ανασύρω σιγά, σιγά, αν και θα χρειαστεί βοήθεια.
Οι εικόνες των ενδιαμέσων χρόνων ανατροφοδούνται. Είναι που πολλά από τα πρόσωπα κάνουν την εμφάνισή τους για ένα γεια, μια καλημέρα, ένα καφέ ίσως.
Όπως σήμερα.
Δεν με ξεχνάει. Έρχεται να με δει. Ίσως γιατί η μοναξιά του, οδηγεί τα βήματά του μέχρι το γραφείο μου. Για να πει και καμιά κουβέντα.
Το αισιόδοξο είναι ότι θα πάρει τη σύνταξή του σε λίγο καιρό. Το άσχημο, ότι η μνήμη του τον προδίδει και αυτός το καταλαβαίνει.
Ο αγώνας της ζωής έχει και τις απώλειές του.
Κυρίως αν δεν έχεις μάθει να αγωνίζεσαι.
Παρακαταθήκη προς τους νεότερους αυτό.
Τουλάχιστον αντιμετωπίστε τη ζωή με κέφι αλλά και δύναμη. Κυρίως προετοιμασμένοι και προετοιμασμένες.
Αλλιώς, ναι είναι όμορφη η ζωή, αλλά και ανθρωποφάγος.
Το χαμένο βλέμμα τής μάνας, το επιβεβαίωνε το πρωί.
Είναι άλλη μια φορά που έχω νοιώσει να επισημαίνω προβλήματα και να με αντιμετωπίζουν σαν να μην τους αφορούν...
Πώς όμως να καταλογίσεις και τι σε μια γυναίκα που η θωριά της βοά ότι ο αγώνας που δίνει είναι άνισος.
Η γνώση πάντα ήταν εργαλείο εξουσίας. Αλλά ενίοτε και υποταγής!!!
Το να ξέρεις να χειρίζεσαι φύλλα επεξεργασίας δεδομένων, σε υποχρεώνει να ανταποκριθείς στις σχετικές εκκλήσεις βοήθειας, όσο και αν αυτό σημαίνει δαπάνη ώρας.
Είναι όμως η ίδια γνώση που υποστηρίζει και τη διάθεση για τη "βουτιά" στο παρελθόν.
Μια καλή βάση δεδομένων με πρόσωπα του παρελθόντος μπορεί και να ζωντανέψει τα χρώματα εικόνων που πάνε να σβήσουν ...
