ο καλός μας ο καιρός...

Κλεφτή η ματιά στην τηλεόραση που μεταδίδει τα αθλητικά των ειδήσεων.
Για τον αγώνα Εργοτέλης - Ξάνθη μιλάει ο ανταποκριτής από την Κρήτη και πριν την περιγραφή του αγώνα η κάμερα εστιάζει στη βροχή που έπεφτε στη διάρκεια του ματς.

Το μάτι παρακολουθεί τη βροχή και το μυαλό ταξιδεύει.
Και όμως το είχε πει.
Στις 13 Ιανουαρίου (του Γαμηλιώνος είπε) συνήθως βρέχει. Και η οίστρος, οδηγός που μετέφερε τον μπάρμπα Γιώργη στο κέντρο της πόλης τους, από το παρατηρητήριο που είχε ανέβει για να κοιτάξει τον ήλιο για τα μερομήνια , δύσπιστη απλώς το είχε καταγράψει στις 11 του Γενάρη.
Κοίτα που έβρεξε!!
Δεν είναι και πολύ περίεργο που το μυαλό μου πήγε στη συγκεντρωμένη γνώση που χάνεται καθώς χάνονται και οι τελευταίοι κάτοχοί της, χωρίς να μπορέσουν να την μεταδώσουν στις νεότερες γενιές.

Η αστικοποίηση και η αναδιαμόρφωση του κοινωνικού ιστού, παρασύρει και διαλύει και τα τελευταία ψήγματα λαϊκής γνώσης και σοφίας.
Φυσικά, δύσκολο πολύ δύσκολο να διακρίνεις τη γνώση από τον τσαρλατανισμό, αλλά είναι σπατάλη να χάνεται αυτός ο πλούτος.
Κοινωνική σπατάλη.
Σπατάλη ανθρώπων.

Μοιάζουν άσχετα, αλλά δεν είναι.
Τα παραπάνω τα συσχετίζω με όσα διαβάζω, με αργό ρυθμό είναι η αλήθεια, στο θηλυκό πόκερ του Ανδρουλάκη, που αναφέρεται στο ότι η τυπική οικονομική ανάλυση, δεν λαμβάνει υπόψη της την δύναμη της γνώσης αλλά και την οικονομική δράση του νοικοκυριού.
Και με τις σκέψεις που μου γεννήθηκαν κατά τη σημερινή μου παρουσία στην κοπή πίτας ενός από τους πολλούς τοπικούς συλλόγους, που δραστηριοποιούνται στην πρωτεύουσα.
Ως εκπρόσωπος συγγενικού μου προσώπου πήγα, αλλά είχα την ευκαιρία να κοιτάξω γύρω μου.
Δεν θα πω ότι ευτύχησα με όσα μπόρεσα να δω και να καταγράψω. Και ίσως δεν έχει και νόημα να γίνω πολύ αναλυτικός.
Το ρεζουμέ των σκέψεών μου θα σημειώσω.

Όλη σχεδόν η γνώση και λαϊκή σοφία, αν δεν μπορεί να μετατραπεί σε προϊόν διατιθέμενο μέσω αγοράς, απαξιώνεται και χάνεται.
Υπάρχουν κάποιες αντιστάσεις, αλλά η αγορά μοιάζει ανίκητη.
Και η ανθρώπινη ανοησία επίσης.

Τι άλλο να υποθέσει κανείς και πώς να χαρακτηρίσει την καθημερινή μας συμπεριφορά, που όλο και περισσότερο φαίνεται να σπρώχνει στην καταστροφή σχεδόν όλα όσα ο ανθρώπινος μόχθος δημιούργησε;
Ο σημερινός πολύ καλός καιρός δεν είναι άραγε δείγμα των αποτελεσμάτων της καταστροφικής μανίας των ανθρώπων;

Μόλις αυτή τη στιγμή ακούω από την τηλεόραση για την παραγωγή στο εργαστήριο μαζών κρέατος με πρόσχημα το ότι θα είναι πιο καθαρό.
Ας το αφήσω ασχολίαστο, αλλά είναι άλλο ένα βήμα προόδου, που όμως έρχεται να αλλάξει όχι μόνον τον κοινωνικό ιστό, αλλά πιθανόν και τους ιστούς του ίδιου του ανθρωπίνου σώματος.

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι απαγοητευτικά
Καλύτερα ας τα αφήσω και ας μιλήσω για το σήμερα
Για μια ήσυχη Κυριακή που έφτασε στο τέλος της.
Η λιακάδα ζέστανε όλο το περιβάλλον.
Είναι όμως αυτός λόγος για να χαρακτηρίσουμε αυτόν τον καιρό καλό;
Τελικά ποιος είναι ο καλός καιρός;
Ούτε αυτό μπορούμε να ορίσουμε πια...