Ημέρα με άμυνες και ενισχύσεις...

Της ημέρας οι ώρες φύγανε μεσ' στη βροχή οι πολλές.
Και τη μουντάδα του ουρανού.
Ήταν και η συνέχιση των διαδικασιών ελέγχου που ανέβαζαν την ένταση της ημέρας.

Όχι για πολύ όμως και όχι για πολλά.
Αν μη τι άλλο, δούλεψαν και οι αμυντικοί μηχανισμοί. Κατάλληλα σχεδιασμένοι για πολύπλοκες συνθήκες, αντέδρασαν σωστά.

Υπήρξαν και ενισχύσεις!!!
Απρόσμενες που όπως και να το κάνεις, όσο κι αν ξέρεις ότι δεν το αξίζεις, ανεβάζουν το ηθικό, μεγαλώνουν το χαμόγελο, φωτίζουν το γκρίζο και το ανακατεύουν με τα χρώματα.
Καλή μου Πυθία σε ευχαριστώ. Από καρδιάς.
Ε και ναι, ας βιαστώ να καταθέσω τις πιο θερμές μου ευχές, για μια ζωή όπως την ονειρεύεσαι, φτιαγμένη από τα δικά σου τα χρώματα και τους δικούς σου στίχους.
Χρόνια Πολλά για τα αυριανά σου γενέθλια καλή μου Πυθία, να τα εκατοστήσεις.

Και διάθεση για γράψιμο υπήρξε. Μετά από σχεδόν ένα μήνα, το κάτι σαν έμπνευση έκανε την εμφάνισή του.
Έτσι για να μην γκρινιάζω.
Τώρα αν όσοι διαβάσουν το πόνημα γκρινιάξουν περισσότερο, ε τι να γίνει αυτά έλεγε η έμπνευση μιας βροχερής ημέρας. Και μια συζήτηση που ξεκίνησε από το προηγούμενο κείμενο.

Πάντως η ημέρα κλείνει πιο χαλαρά από ότι ξεκίνησε.
Ίσως βοηθάει και το ένα δάχτυλο ουίσκι που βρίσκεται τώρα στο πλάι μου.
Μέσα στο ποτήρι φυσικά.
Και περιμένει στωικά την κατανάλωσή ...