Προς τη λήξη της εβδομάδας ...

-Εκείνο που τον έχει πειράξει πιο πολύ, είναι ότι κατέρρευσε αυτό που πίστευε. Ότι είναι άτρωτος δηλαδή.

Διαπίστωση και παράπονο.
Για τις απροσεξίες τους ασθενούντος.
Από τη σύζυγό του η παραπάνω ρήση.

Όχι ότι πίστευε ή πιστεύει κανείς στ' αλήθεια ότι είναι άτρωτος και υπεράνω της φυσικής φθοράς, αλλά όταν ξαφνικά σου χτυπάει την πόρτα, -τι χτυπάει την πόρτα-, περνάει μέσα από αυτή χωρίς να ρωτήσει και σου στρογγυλοκάθεται στο σβέρκο, τότε συνειδητοποιείς, ότι πρέπει να πιάσεις το παιχνίδι από την αρχή.
Δεν πείθεις λέγοντας έλα μωρές λέμε και καμιά βλακεία για να περνάει η ώρα. Δεν πείθεις το έμφραγμα δηλαδή που σου σκάει χαμογελάκι και όλο τσαχπινιά σου ξεφουρνίζει, καιρό έχω να περάσω από τη γειτονιά, ας κάνω μια περαντζάδα να απολαύσω και τις λιακάδες σας.
Και νάσου το να κάνει παιχνίδι με τα αγγεία, να σου το να σε στέλνει για αξονικές και στεφανιαιογραφήματα, νάσου τα και τα μπαλονάκια και τα στέντ.
Όχι το μπαλονάκι δεν είναι κάτι τις σε ροζουλί ή μοβ χρώμα, που στο φουσκώνουν στο στήθος να νιώθεις έμπλεος περηφάνιας, αν κάποια στιγμή ξεμείνεις από τα σχετικά αποθέματα.
Διαδικασία διάνοιξης των αγγείων και των αρτηριών είναι. Ναι, κάπως σαν το ξεβούλωμα του νεροχύτη ένα πράγμα.
Τι νομίζεις; Ο γιατρός και ο υδραυλικός κατά βάθος ίδια δουλειά κάνουν.

Τώρα αυτά τι σχέση έχουν με την αφεντιά μου;
.. εξ αγχιστείας.
Αλλά καλά θα κάνω να τα ακούω και να τα βλέπω. Όχι ότι θεωρώ τον εαυτό μου άτρωτο, ούτε και κάνω ακρότητες σε βάρος του, εξαιρουμένου του .. βάρους του βέβαια, αλλά ναι ενίοτε, τα θεωρώ και εγώ τα θέματα υγείας σαν θέματα της παρακάτω γειτονιάς.

Από την Τετάρτη το πρωί μέχρι και σήμερα ο ήχος του κώδωνος φτάνει και στα δικά μου ώτα, και διαλαλεί ότι πρέπει να προσέχω.
Για την ώρα, το πρωινό ταξιδάκι προς τα βόρια προάστια έγινε σε χρόνο ντε τε (dt), αν και προηγουμένως πρόλαβα να ανοίξω μια συζητησούλα γύρω από τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στις ανθρώπινες σχέσεις.
Στην κουβέντα μπήκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, και τα αποτελέσματα της οικονομικής δράσης η οποία στηρίζεται στον ανταγωνισμό και τη δημιουργία κέρδους.
Για να καταλήξουμε πως αν πραγματικά αναζητάμε την ελευθερία του ανθρώπου, λογικά θα πρέπει να αρνηθούμε τη λογική του κέρδους.
Γιατί όσο ο ανταγωνισμός στοχεύει στην μεγιστοποίηση του κέρδους, αλλιώς γιατί να υπάρχει, οι άνθρωποι, θα είμαστε αναλώσιμα του συστήματος.
Βαριά φιλοσοφία για πρωινό που ξεκίνησε με προοπτικές απόλαυσης του ήλιου σε παραθαλάσσιο ψαροχώρι, αλλά όταν μιλάνε οικονομολόγοι, δεν μπορείς να περιμένεις και καλύτερα.

Πάντως η ειδοποίηση για την εξέταση και τα ενδεχόμενά της, άλλαξε όλους τους προγραμματισμούς. Ακόμα και την παρά θιν αλός προσέγγιση. Και την προγραμματισμένη σύσκεψη βέβαια. Και όλα. Ευτυχώς, είχαν προλάβει και είχαν οργανωθεί οι δράσεις που θα πρέπει να ξεκινήσουν Δευτέρα πρωί πρωί.

Το ποτάμι ήταν άδειο σχετικά. Εννοώ το κομμάτι της εθνικής οδού από την παραλία μέχρι την Αττική οδό, δεν είχε πολλή κίνηση αν και Παρασκευή πρωί
Η δυσκολία ήταν στη στάθμευση. Και αποδείχτηκε ακόμα πιο μεγάλη από τα αναμενόμενα.
Όχι δεν ανέβηκα σε πεζοδρόμιο, ούτε έκλεισα κανέναν. Σε πάρκινγκ το άφησα.
Τα μετά ήταν το πρόβλημα.

Πάντως και τον ασθενή είδα και την επέμβαση πρόλαβα και τα αποτελέσματά της, όλα κατ' ευχήν, και η ζωή συνέχισε το δρόμο της.

Το μετά, που ήταν πρόβλημα, το έζησα αργά το μεσημέρι, όταν, με τις θετικές εξελίξεις της υγείας του συγγενούς κατά νου, έσπευσα να παραλάβω το όχημα.
Το παρέλαβα. Και το καρφί στη ρόδα μαζί.
Πλάκα το λάστιχο.
Ευτυχώς μια ρόδα ξέρω και μπορώ να την αλλάζω, ακόμα και αν η μέση έχει τις μικροαντιρρήσεις της.
Σίγουρα όμως δεν πέταξα και από τη χαρά μου με το συμβάν. Πολύ περισσότερο που, βάζοντας τη χαλασμένη ρόδα στο πορτ παγκάζ, έκανα τη μικροζημιά μου.

Ευτυχώς, αυτό ήταν το τελευταίο επεισόδιο της ημέρας.
Οι επόμενες ώρες κύλησαν σε ρυθμούς λήξης της εβδομάδας.
Σαββατοκύριακο αύριο, καλά θα κάνω να σκεφτώ και το ενδεχόμενο μιας ποδηλατάδας.
Τώρα που το σκέφτομαι βρίσκω ότι έχω καιρό να ασχοληθώ με το ποδήλατό μου και νιώθω να διαμαρτύρεται ..