Η άνοιξη εκτός των ορίων ...

Θυελλώδης όρμησε ο Φεβρουάριος
Μπορεί οι αέρηδες και οι θύελλες να αρνούνται να κάνουν την επίσκεψή τους, η καθημερινότητα όμως έχει το δικό της δελτίο θυέλλης.

Ο καλός καιρός, μάς μπέρδεψε όλους. Και τα ζώα και τη φύση.
Τους ανθρώπους, επίσης!!

Το μάτι έβλεπε στο ημερολόγιο 1η Φεβρουαρίου και τα μηνύματα έλεγαν 1 Απριλίου.
Kαι φουσκοδεντριές.
Οι συγκρούσεις, η ένταση, τα προβλήματα, όλα βγαλμένα από τις ανοιξιάτικες αποθήκες.

Η απορία αναμενόμενη.
Οι πυγμαχικές επιδείξεις όχι.
Δι' ασήμαντον αφορμήν, μα εντελώς κυριολεκτικά δι' ασήμαντον αφορμήν, οι πρώτες δυναμικές καταπονήσεις των "αντιπάλων" ζυγωματικών. Για μια καρέκλα.
Και η άλλη για την πρώιμη αποκάλυψη.
Όχι, δεν αποκαλύφθηκε κάποιο κρατικό μυστικό ή κάποια φόρμουλα ουσίας που θα οδηγήσει σε Νόμπελ.
Τα αποτελέσματα της τηλεοπτικής κλωτσοπατινάδας κάρφωσε πριν της ώρας τους στον φανατικό οπαδό της δορυφορικής ενημέρωσης ο θρασύς αντίπαλος και επήλθε η σύγκρουση.

Ομοίως και οι υπόλοιπες εκδηλώσεις.
Φαιδρές και σοβαρές. Όλες παράκαιρες.

Φυσικά τα προβλήματα δεν παραμερίστηκαν.
Οι οικογενειακές αντιπαραθέσεις, βρήκαν πεδίο εκδήλωσης και στους πέριξ του γραφείου χώρους.
Μάνα, κάνε κι άλλο κουράγιο. Ο κανακάρης σου καταθέτει την αντίθεσή του με τις επιλογές σου, εκεί που ορθώς φαντάζεται ότι θα σε πληγώσει.
Φυσικά και το χτύπημα το κάνει στον απέναντι τοίχο. Να έρθει εξ ανακλάσεως. Όχι άμεσα.
Δεν μου πήρες μηχανάκι, πάει να πει, φταις (αν και δεν φταις) που έχω αυτόν πατέρα.

Και εσύ μάνα, ξαναδές το. Το χάδι στην κόρη κρύβει την αλυσίδα.
Σου την έδεσε στο χέρι και δεν σ' αφήνει να το απομακρύνεις από πάνω της.
Και θέλει νάναι όλα τα χέρια έτσι δεμένα. Και αυτά του ευρύτερου περιβάλλοντος.
Η επισήμανση πως όλα αυτά είναι ορατά, τουλάχιστον αναγκαία.
Τη λύση δεν είναι σίγουρο αν θα τη φέρει.

Κεφάλι καζάνι, διάθεση χαλαρή.
Παράξενο.
Ίσως ο καιρός να έδρασε κι εδώ.
Χαμόγελο αντί για γκρίνια για όσα τρέχουν άκαιρα, ακολουθώντας τα μηνύματα της παράξενης ημέρας.

Και η τεχνολογία στο παιχνίδι.
Το φωτοτυπικό που αρνείται την συνέχιση της παροχής υπηρεσιών, ήθελε το χάιδεμά του. Όπως και λίγα χρόνια πριν στο άλλο γραφείο. Τότε η έλλειψη χρημάτων, έγινε αφορμή για την εξειδίκευση στη συντήρηση και επιδιόρθωση άλλου ανάλογου μηχανήματος.
Και το τηλεομοιότυπο, λέγε με φαξ, ήθελε κι αυτό σήμερα τα χάδια του.
Και ο εκτυπωτής.
Μα τι έγινε βρε παιδιά, άνθρωποι και μηχανές, όλοι μαζί φουσκοδεντριές;

Τουλάχιστον η αποχώρηση των πολλών, ευκαιρία για συμμάζεμα μερικών από τις εκκρεμότητες που τείνουν να παγιωθούν.

Η αποχώρηση αργά από το γραφείο.

Η μεσημεριανή σιέστα εκτός ορίων και αυτή.
Χειμωνιάτικα να σηκώνεσαι από το κρεββάτι περασμένες οκτώ, ε δεν είναι και συνηθισμένο.
Κυρίως όταν το οκτώ δεν είναι οκτώ, αλλά είκοσι.!!!