Αύριο πάλι ...

Τσικνοπέμπτη ατσίκνιστη.
Παρά τους προγραμματισμούς και τις εξαγγελίες. Προθέσεων αποδείχτηκαν.
Όχι ότι έλειψε παντελώς το κάτι τις, αλλά δεν υλοποιήθηκαν οι εξαγγελίες.
Κάτι σαν τις προεκλογικές ένα πράγμα κατέληξαν.

Από την άλλη η γενική ηρεμία ανήκει στα θετικά της ημέρας.
Ήσυχα, άνευ εξάρσεων, βήμα βήμα οι προκαθορισμένες ανά ώρα δραστηριότητες.
Περίπου δηλαδή. Ένα κείμενο με σκέψεις, ε, χρειάστηκε να γραφτεί δυο τρεις φορές, αφού έως ότου να φτάσω στο τέλος του, οι εισβολείς ανέτρεπαν τη ροή των σκέψεων και άντε πάλι από την αρχή.
Δεν ξέρω τι βγήκε τελικά.

Και ροή αναμνήσεων έκανε την εμφάνισή της στο ορίζοντα. Το απομεσήμερο.
Εκεί, στην εποχή του τέλους της δικτατορίας έφτασε η αρχή.
Με τα περίπου σαράντα μαθήματα σε λιγότερο από έξι μήνες. Με τις διαδρομές Μαρούσι, Περιστέρι, Νέο Κόσμο, Νέα Σμύρνη, Φάληρο, Γλυφάδα για τον επιούσιο και τους ποδαρόδρομους Κυψέλη Παλιό Φάληρο ώρα 1 τη νύχτα. Με την αποστροφή προς οτιδήποτε μορφή εντύπου για περισσότερο από τρεις μήνες το καλοκαίρι του 74
Τι σου κάνει το μυαλό;
Άλματα γιατί έτσι ... γουστάρει.
Δικός του είναι ο χώρος στον εγκέφαλο, όπου θέλει κάνει τις γυμναστικές του.

Οι γυμναστικές όμως που σε υποβάλλουν φίλοι τε και συγγενείς, δεν έχουν πάντα λογική υπόσταση, αλλά και πώς να περιμένεις λογικές συμπεριφορές όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.
Ανέχεσαι και υπομένεις. Ε βάζεις και καμιά φωνή κάπου κάπου για να τα φέρεις στα ίσια τα πράγματα, αλλά ξέρεις ότι αδικείς. Δεν μπορείς να καταλογίσεις ευθύνες σε διαταραγμένες θελήσεις. Ανεξάρτητα από τις αιτίες της διαταραχής.

Η κατά τα λοιπά ήρεμη ημέρα, μέχρι και ο καιρός απέφυγε τις ακρότητες, φτάνει στη λήξη της.
Τα κοινωνικοπολιτικά και οι σκέψεις για τις προοπτικές της κοινωνίας εγγράφονται στο πινάκιο των αυριανών αναζητήσεων.
Τώρα ... ρηλάξ.