Τρέξιμο και ...ολίγη διαφήμιση ....

Λήξις εργασιών.
Από το πρωί σε εγρήγορση. Μη χάσουμε και τη φόρμα μας.
Τα ιδεολογικοπολιτικά και οι τακτικές σε πρώτη ζήτηση, με την αυγούλα. Και η συζήτηση κατά τα προσδοκώμενα. Ως προς την εξέλιξή της.
Γιατί ως προς το περιεχόμενο, δρόμοι ανεξάρτητοι.
Θεωρητικά θέματα με άμεσες συνέπειες και επιπτώσεις στην κοινωνικοοικονομική ζωή, που η αντίπαλη προσέγγισή τους, είναι φανερό, ότι αυθαιρετεί. Εκ προοιμίου.
Το οικοδόμημα που κατασκευάζει, στηρίζει σε αυθαίρετες προσεγγίσεις χωρίς καν λογική αξιωματική θεμελίωση.

Οι παράλληλες εργασίες, βρήκε την ημέρα να κάνει την επίσκεψη η άλλη, -ή μήπως γι αυτόν ακριβώς το λόγο την έκανε (;)- πρόσθεσαν ανεβοκατεβάσματα στη σκάλα.
Τώρα πώς είναι δυνατόν να τρέχεις να προλάβεις τα θέματα αιχμής έχοντας σημαντικά ζητήματα μέσα στο μυαλό σου και το μάτι σου να πηγαίνει στην χαρτοταινία που θέλει να χρησιμοποιήσει η άλλη για να αναρτήσει μια ανακοίνωση, είναι λίγο μυστήριο, αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Και βέβαια είμαι άνθρωπος.
Αλλά βρε παιδί μου, να είσαι νέος άνθρωπος, να σου ζητάνε να αναρτήσεις μια ανακοίνωση που θα την δουν εκατοντάδες μάτια, και να αδιαφορείς αν η φωτοτυπία που έβγαλες είναι μουτζουρωμένη και να θέλεις να την κολλήσεις στους τοίχους με μπεζ αδιαφανή ταινία συσκευασίας, αν μη τι άλλο προσβάλλει το πτυχίο σου.
Καλή η κλασική λογοτεχνία, σημαντικές οι πανεπιστημιακές σπουδές και τα μεταπτυχιακά ενδεχομένως, αλλά η αισθητική δεν είναι προνόμιο των ζωγράφων. Κάνω πολύ λάθος;

Εντάξει, όλος αυτός ο προβληματισμός δεν μου έπεσε και βαρύς στο στομάχι. Τον άντεξα. Κατά συνέπεια η ανταπόκριση στην πρόσκληση για την κοπή πίτας, κατέστη δυνατή.
Ακόμα δεν φτάσαμε το Πάσχα, άρα μπορούμε να κόβουμε πίτες για το καλό του χρόνου.

Αργά το μεσημέρι και η απόπειρα να προστεθούν έστω και δυο γραμμές στο πόνημα, απέτυχε.
Ήταν που μέσα στο μυαλό είχε εγκατασταθεί και η απογευματινή υποχρέωση.

Μάλλον όχι υποχρέωση. Χαρά ήταν.
Και εδώ που τα λέμε, το να παρακολουθήσεις τις εκφραστικές δημιουργίες παιδιών Γυμνασίου Λυκείου και Τεχνικών Σχολείων, μόνο κόπωση δεν δημιουργεί.

Στ' αλήθεια. Όσοι κινείστε στην ευρύτερη περιοχή Καλλιθέας Μοσχάτου, Νέας Σμύρνης, Παλαιού Φαλήρου, Αλίμου, Αργυρούπολης Γλυφάδας, και έχετε χρόνο, κάντε μια βόλτα από το θέατρο της Λεοντείου Σχολής στη Νέα Σμύρνη. Αξίζει τον κόπο.


Ένα τετραημέρο "Πολυτεχνικό -Διαδημοτικό Μαθητικό Φεστιβάλ Έκφρασης & Δημιουργίας για το 2006-2007" με θέμα "Σαν Παραμύθι..." βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε εξέλιξη, και αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσει κανείς.
Τα παιδιά εντυπωσιάζουν.
Τουλάχιστον εγώ εντυπωσιάστηκα. Οι περισσότερες από πέντε ώρες που ήμουν το απόγευμα εκεί, μόνο χαμένες ώρες δεν λογίζονται.
Άξιζε πραγματικά.

Διαφήμιση, αλλά αφού, από όσο είδα, τα κανάλια και οι αρχές το σνομπάρισαν, τουλάχιστον ας το προβάλω εγώ. Όχι ότι βοηθάω σημαντικά, αλλά δεν ενισχύω το πέπλο σιωπής, που ρίχνεται σε οτιδήποτε είναι θετικό και δεν δημιουργεί τρόμο.

Το φεστιβάλ θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο το βράδυ.