Πρωταπριλιά χωρίς διάθεση για ψέμα.

Δεν προσφέρονται όλες οι ημέρες για γράψιμο.
Ακόμα κι όταν έχει ήλιο απέξω.

Βλέπεις τα γεγονότα έχουν τη δική τους ροή. Αυτόνομη. Αυτεξούσια τις πιο πολλές φορές.
Και τις δικές τους ροπές. Ετεροπροσδιοριζόμενες.
Λογικό είναι και να παρασύρουν στο διάβα τους τις μέχρι τώρα καλά φτιαγμένες ισορροπίες.

Όταν ξεκινήσει να κινείται το σύστημα, όταν η μπίλια αρχίσει να περιστρέφεται, άντε να δεις πού θα καθίσει. Στο κόκκινο ή στο μαύρο;
Όχι ότι υπάρχει κάποιο ενδεχόμενο που δεν το περιμένεις. Όχι ότι υπάρχει οτιδήποτε που μπορεί να θεωρηθεί απίθανο. Όλα τα ενδεχόμενα μέσα στο παιχνίδι είναι.
Και ο αιφνιδιασμός στοιχείο του παιχνιδιού κι αυτός.
Δεν ισχύει όμως πάντα το "σαν έτοιμος από καιρό...".
Δηλαδή τις πιο πολλές φορές δεν ισχύει.

Πρωταπριλιά. Ημέρα για ψέματα, για παραμύθια, για ιστορίες του φανταστικού.
Πρωταπριλιά μια ημέρα ακόμα δίπλα σε όλες τις άλλες.
Πρωταπριλιά μια ημέρα με τα ίδια φορτία όπως και άλλες. Μπορεί και παραπάνω.
Πρωταπριλιά που την διαβάζεις όπως θέλεις. Ή όπως μπορείς.
Πρωταπριλιά που θα ήθελες να είναι όλα ένα ψέμα.
Αλλά δεν είναι όλα.

Τούτη η πρωταπριλιά είναι και Κυριακή των Βαΐων.
Αρχή της Μεγάλης Βδομάδας.
Ας είναι τα πάθη ελάχιστα, για όσες/ους οι ημέρες το θέλησαν έτσι και ο αγώνας να είναι νικηφόρος.
Θα είναι νικηφόρος!!

Προς το παρόν, είναι ένα απόγευμα μιας Κυριακής, με τις ώρες να προχωρούν αργά και τις σκέψεις να τρέχουν όπου εκείνες το θέλουν.
Σίγουρα τα δάχτυλα δεν έχουν διάθεση να τις ακολουθήσουν.
Ούτε και μπορούν.
Το κείμενο θα μείνει να λέει τις δικές του αλήθειες.

Ναι, άλλο ένα κείμενο με γρίφους.
Και μισοτελειωμένο.
Δεν βγαίνει όμως διαφορετικά.
Και δεν είναι φάρσα αυτό...