Ημέρα με ένταση, για να κλείσει καλά η εβδομάς ...
Η ημέρα ξεκίνησε με το ένδυμα της έντασης.
Με το καλημέρα σας.
Αλλά το είχα δει το όνειρο. Αποβραδίς. Ή εν πάση περιπτώσει, από τότε που βλέπουν τα όνειρα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είδα, αλλά είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν θα πάει καλά.
Και δεν πήγε.
Με το καλημέρα σας, ο "στείλε μάνα την ευχή σου" και δη τηλεφωνικά, κατέφθασε. Με τις απαιτήσεις του και με τις από τηλεφώνου, λέει, ρυθμίσεις και συνεννοήσεις που υποτίθεται ότι είχε κάνει.
Μα καλέ μου άνθρωπε, πώς μπορείς να φτάσεις στο τέλος μια διαδικασίας και γιατί να το κάνεις δηλαδή, όταν οφείλεις να περάσεις από τα ενδιάμεσα στάδια;
Πώς μπορείς να λες, να κάνω αυτό που είναι το τελευταίο στάδιο και μετά κάνω και τα ενδιάμεσα;
Τώρα θα μου πεις ότι στο χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα όλα μπορεί να συμβούν.
Έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, όλα γίνονται αρκεί να υπάρχει καλή θέληση.
Εμ, έτσι λέμε συνέχεια και μετά ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες των προβλημάτων στην τουρκοκρατία, στους αμερικάνους "φονιάδες των λαών", στο "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει, αρκεί να μη θίγει τα ευ καΚώς κείμενα.
Ή την πάρτη μας και τη βολή μας.
-Μα ξέρετε εργάζομαι.
-Ε και; Γιατί εγώ τι κάνω; Μπρίκια κολλάω; Και τι νομίζεις ότι θα κάνεις ερχόμενος εδώ;
Οι φωνές, ήταν λίγο πιο έντονες από τις συνήθεις, αλλά αυτό εν τέλει πιστώνεται στα καλά, αν το δεις από μια άλλη οπτική.
Σημαίνει ότι η προ ημερών αδιαθεσία υποχώρησε.
Η βλακεία είναι που δεν λέει να υποχωρήσει, αλλά πού θα πάει κι αυτή;
Θα δουλεύει θα δουλεύει, -η βλακεία λέω-, θα ιδρώσει, θα την χτυπήσει το ρεύμα θα αρρωστήσει και θα πεθάνει (με το σύστημα υγείας που έχουμε).
Εντάξει, δεν είναι όλες μου οι σκέψεις και τόσο .. αισιόδοξες, αλλά όταν περάσει το κύμα των έντονων ερεθισμάτων, μπορώ και να διακωμωδώ την κατάσταση.
Στο μέτρο του εφικτού δηλαδή, γιατί το δάκρυ στο μάτι της συνομιλήτριας απαιτεί, και το πέτυχε, την κινητοποίηση κάθε στοιχείου ηρεμίας, ώστε να κυλήσει χωρίς ντροπή, αλλά και να επιτραπεί να βγουν από μέσα από την ψυχή, πίκρες πικρίες και ανησυχίες, χωρίς να είναι πάντα ορατό, αν οι ανησυχίες είναι εκείνες που γέννησαν το δάκρυ, ή υπήρξαν το άλλοθι και η "στολή παραλλαγής", για να μη φανεί η πίκρα και η πικρία.
Η αποχώρηση άφησε εκείνη την πικρή γεύση, που όλες αυτές οι ιστορίες αφήνουν.
Και μια μικρή υποψία ενοχών ...
Η εργασιοθεραπεία αποτελεί άλλη μια μέθοδο απομάκρυνσης των αρνητικών σκέψεων.
Η πίεση των εργασιών της Παρασκευής όμως, συνήθως δεν εντάσσεται σ' αυτή την κατηγορία.
Τα της τελευταίας στιγμής "κατεβατά" στον υπολογιστή και η προσπάθεια να δοθούν λύσεις στα ανακύπτοντα προβλήματα, έκαναν τους δείκτες του ρολογιού να κινούνται με άλλες ταχύτητες.
Η αποχώρηση των πολλών έδωσε, ευτυχώς, τη δυνατότητα να ολοκληρωθούν μερικές από τις πιεστικές υπηρεσιακές απαιτήσεις
Η πρόθεση όμως, για μια μικρή απόδραση σε κάποιο από τα κοντινά μεζεδοπωλεία έμεινε πρόθεση. Και ο καιρός για να είμαι ειλικρινής μου έμοιαζε ιδανικός για κάτι τέτοιο.
Η επιστροφή στο σπίτι, αργά το μεσημέρι, έγινε παρέα με μερικούς φακέλους για "οίκει" εργασία.
Να δούμε αν θα την καταφέρω στο προσεχές διήμερο. Είναι και οι οικογενειακές υποχρεώσεις που αναμένουν.
Μέχρι τώρα, βράδυ πια, περί άλλων τυρβάζω πάντως.
Γενικώς και αορίστως.
Χαζεύοντας στο χαζοκούτι κατά κύριο λόγο.
Και λίγη ενημέρωση δεν βλάπτει δηλαδή. Από τηλεοράσεως εννοώ.
Γιατί έχω την εντονότατη αίσθηση ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα έχουμε ανασχηματισμό στην Κυβέρνηση;
Να είναι η παρουσία του υιού Μητσοτάκη στις τηλεοράσεις που μου την δημιουργεί;
Όπως και να έχει, καιρό είχα να το δω, και μου φαίνεται ότι λέει καλά το μάθημά του ως προαλειφόμενος για κάποια κυβερνητική θέση.
Για να δούμε τι θα φέρουν οι προσεχείς ώρες...
