Χαλλλλαρή Δευτέρα...

Για Δευτέρα μια χαρά ήταν.
Δηλαδή κάτι προς τσαγκαροδευτέρα και ουχί προς κανονική Δευτέρα δράσης, αλλά ας μην το κάνουμε και θέμα.

Ίσως να έφταιγε και η πρωινή ψυχρούλα.
Καλομάθαμε τόσες ημέρες με τη ζέστη και το πρωί, το βοριαδάκι έκανε αισθητή την παρουσία του.

Οι ευχές και η καλή διάθεση στο χώρο του γραφείου περίσσεψαν, ενώ τα προβλήματα, τα όποια τέλος πάντων έκαναν την παρουσία τους, πήραν αναβολή για αύριο και βλέπουμε.
Όχι όλα. Υπήρχαν και μερικά που οι λύσεις και δεν μπορούσαν να περιμένουν και ήθελα να τα λύσω άμεσα.
Δεν είχε κανένα νόημα για παράδειγμα να τραινάρω το αίτημα της συναδέλφου.
Όταν ο άλλος παλεύει με θέματα υγείας, θα ήταν τουλάχιστον ανόητο να μην δώσω ένα χεράκι βοηθείας, αφού μπορώ....

Οι συζητήσεις, στα περιθώρια των όποιων δραστηριοτήτων, κατ' αρχάς αφορούσαν στην χοληστερόλη, και δη την κακή, και δευτερευόντως στις εξορμήσεις κατά το διαρρεύσαν δεκαπενθήμερο.
Οι λίγο πιο σοβαρές των συζητήσεων, αντενδείκνυνται για το παρόν κείμενο αφού το θέμα τους ήταν από εκείνα που απασχολούν τα εγχειρίδια της Πολιτικής Οικονομίας.
Και της πολιτικής Επιστήμης ενίοτε.
Φυσικά και το ποδόσφαιρο και οι εν γένει αθλητικές εξελίξεις, σαφώς και είχαν την θέση τους μεταξύ των όσων διημείφθησαν. Ε λογικό κι αυτό.

Εκεί προς το μεσημέρι, ο συνάδελφος θυμήθηκε τις φωτογραφίες της δεκαετίας του πενήντα. Και τη δυσκολία να έχουμε τότε μια φωτογραφική μηχανή για να αποτυπώσουμε εικόνες της καθημερινότητας που χάθηκε μαζί με το γύρισμα του χρόνου.
Εικόνες που θα αναδείκνυαν την ιστορία του απλού ανθρώπου.
Όχι του ήρωα, του ηγέτη, του δημεγέρτη, του επαναστάτη. Εκείνου του άλλου την ιστορία, του απλού του καθημερινού. Εκείνου που, το αχ και το βαχ που τράνταζε τα φυλλοκάρδια του, δεν αντέστρεψε τον ρουν της ιστορίας, δεν έγινε αφορμή να γραφτούν σελίδες και ύμνοι με τα κατορθώματά του, δεν το άκουσε κανείς, μήτε και το αυτί του διπλανού του.
Και ξέρεις; καταλήξαμε κι οι δυο με μια φωνή, αυτός ακριβώς ο άνθρωπος είναι η εικόνα των πολλών. Αυτόν ακριβώς τον άνθρωπο ξεχνάνε οι ιστορικοί.
Τον Άνθρωπο.

Αργά το απομεσήμερο η αποχώρηση χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και χωρίς να αφήσει πίσω της μεγάλες εκκρεμότητες.

Η διαδρομή προς το σπίτι, μέσα από τους δρόμους της πόλης που έχει ξαναβρεί τους συνηθισμένους ρυθμούς της.

Η μικρή απογευματινή έξοδος αναγκαία και τα μηνύματά της επαρκώς θετικά.

Αρκετά για ένα βράδυ ήρεμο, ανάλογο της ημέρας που σε λίγο κλείνει.