Και τι καλύτερο θα μπορούσε να προκύψει σήμερα;

Αργία μήτηρ πάσης κακίας!

Η ημέρα φορτωμένη με αρκετή δουλειά, και η διάθεση πεισματικά να αρνείται να κινητοποιήσει τους απαραίτητους μηχανισμούς.

Η ατμόσφαιρα του σπιτιού, στο κλίμα της αναχώρησης για τας Άπω Ανατολάς του υιού και οι σκέψεις όπου εκείνες ήθελαν να αρμενίζουν...

Τώρα τι ήταν εκείνο που έβαλε το μυαλό να αναρωτιέται από το πρωί, ποιο ακριβώς είναι το πολίτευμα της χώρας, ομολογώ ότι δεν μπορώ να το ανιχνεύσω!
Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία λέει το Σύνταγμα.
Και γιατί Δημοκρατία παρακαλώ; Η ερώτηση που θυμίζει και λίγο .. πινακωτή.
Τι είναι Δήμος; Ποιο κοινωνικό ή πολιτικό μόρφωμα αποτελεί το Δήμο και πού ορίζεται αυτό;
Αφού θεμέλιο του Πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού, όπως ρητά αναφέρεται στο πρώτο πρώτο άρθρο.
Πού είναι ο Δήμος; Ποιος είναι και κρατεί;
Λαοκρατία δεν θα έπρεπε να ονομάζεται κανονικά;
Μάλλον κάποιοι θα ανατριχιάζουν με την απορία, αλλά πού είναι το λάθος;

Άλλη απορία.
Γιατί ο γιατρός, προεδρεύων της Βουλής θίχτηκε και θύμωσε, που ο νομικός Πρόεδρος του Συνασπισμού, είπε ότι ο Πρωθυπουργός της Χώρας, είναι Βουλευτής και κατόπιν αυτού θα πρέπει να του επιβληθούν οι όποιες κυρώσεις προβλέπονται, εφόσον η συμπεριφορά του κριθεί ελεγκτέα;
Βουλευτής δεν είναι; Η Βουλή δεν αποτελείται από 300; Για να προκύψει αυτό το 300, δεν πρέπει να αθροίσουμε και τον Βουλευτή που ως αρχηγός (; τι θα πει αρχηγός σε ένα δημο(;)κρατικό κόμμα..) πήρε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης όταν το κόμμα του πλειοψήφησε (έστω και) με σχετική πλειοψηφία;
Και οι εξουσίες δεν διακρίνονται στη Νομοθετική, την Εκτελεστική και τη Δικαστική; Δεν είναι ανεξάρτητες;
Ο Βουλευτής Καραμανλής έχει παραιτηθεί από τη συμμετοχή του στη Βουλή;

Και τι θα πει ότι του οφείλουμε (περισσότερο) σεβασμό από ό,τι στους υπόλοιπους;
Από πότε επανήλθαν οι πρίγκιπες και οι βασιλόπαιδες στην ελληνική κοινωνία, ώστε να οφείλουμε περισσότερο σεβασμό σε κάποιους από τους υπόλοιπους και δεν το αντελήφθην.

Δεν οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε ΟΛΟΥΣ, και μάλιστα εμπράκτως και όχι μόνον στα λόγια;

Τι θα πει είναι εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό; Επειδή ακριβώς είναι εκλεγμένος από τον λαό, οφείλει κατά την ταπεινή μου γνώμη να νοιώθει κανείς περήφανος και να τιμά πρωτίστως την ιδιότητα του Βουλευτή και δευτερευόντως εκείνη του Πρωθυπουργού!

Βρε μήπως, παρά τα λεγόμενα, εκείνο που θέλαμε, εκείνο που ζητούσε το ντι-εν-ει μας, ως ελλήνων ήταν να φύγει ο γλυγκσβούργιος και η παρέα του, για να γίνουμε εμείς γλυγκσβούργιοι στη θέση του γλυγκσβουργίου;
Λες;

Τώρα που το σκέπτομαι και παρατηρώ γύρω μου, όλο και περισσότερο ενισχύεται η άποψη αυτή.
Οι "επώνυμοι" μάς περισσεύουν.
Οι αιτούντες ως ακολούθους αστυνομικούς γιατί τάχα μου κινδυνεύουν, επίσης.
Αυτοί που επιθυμούν να είναι παρατρεχάμενοι των πάσης φύσης "επωνύμων", σελεμπριτίσιων, "υψηλών προσώπων" και άλλων αξιωματούχων, δυο φορές επίσης.
Λαίδες και σερ, δόξα τω θεώ δεν μας λείπουν, έχουμε.

Μωρά μπας;

Αλλά δεν.. Δεν μου κολλάει.
Βλέπεις είναι και αυτή η λαοκρατία που έλεγα πριν.
Είναι αυτή η καθολικότητα στην εκλογική διαδικασία, που μου το χαλάει.
Έ, όχι και ποια καθολικότητα.
Στις σοβαρές αποφάσεις, εκείνες που διαμορφώνουν το οικονομικό προφίλ της κοινωνίας, έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, καταγωγή, χρώμα, διανοητική κατάσταση.
Αρκεί να έχουν ένα κινητό τηλέφωνο και να ξέρουν να στέλνουν μηνύματα.
Αυτό και μόνον.
Μέσω των μηνυμάτων διαμορφώνεται η βιομηχανία της διασκέδασης και του θεάματος για παράδειγμα.
Αποφασίζεται σε ποιο πρόγραμμα θα τοποθετηθούν, οι διαφημίσεις μέσα από τις δημοσκοπήσεις της ει-μπη-τζη, για ένα πω και άλλο ένα παράδειγμα. Αυτό γίνεται όχι μόνον με τα μηνύματα, αλλά και με τα γνωστά (;) μηχανάκια, που όλοι τα τρέμουν, όλοι τα μνημονεύουν, αλλά κανείς δεν τα έχει δει.

Επομένως; Επομένως όταν ο πεντάχρονος ψηφίζει σαμπρέλ ή πώς τον λένε αυτόν και όλοι πληρώνουμε, μέσω των φόρων βεβαίως, το αερΌπλανο, που θα τον κάνει τις βολτούλες του ανά τας Ευρώπας, δεν έχουμε υλοποιήσει το σύνθημα :"Ψήφο στα πέντε";
Γιατί λοιπόν να απορεί κανείς με την καθολικότητα της ψήφου των ελλήνων;

Παράξενες απορίες σήμερα. Και προβληματισμοί..
Λες να είναι λόγω και της ημέρας;
21η Απριλίου σήμερα. Της... εθνοσωτηρίου.
Αχ τι δούλεμα κάνουμε στον κόσμο. Και τι πληγές ανοίγονται...
Εθνοσωτήριος. Αμέ.
Φτιάχνουμε μερικούς κινδύνους, αν δεν μας προκύπτουν από μόνοι τους, βάζουμε και λίγη ζάχαρη στα ερπυστριοφόρα, εκεί στον Έβρο και φωνάζουμε σαμποτάζ, σπρώχνουμε κάποιον κοντυλοφόρο να γράψει "Μα δεν υπάρχει ένας λοχίας να μας σώσει;", (εδώ μια παρένθεση. Ο κοντυλοφόρος στο χέρι της τότε Κυρίας της Δημοσιογραφίας, το έγραψε για άλλους νταήδες, στρατηγούς, και άλλοι προέκυψαν τελικά, αλλά τι να κάνουμε δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε. Κλείνει η παρένθεση) και μετά ταρατζούμ τζουμ τζουμ, "παίρνουμε μια ντουζίνα τανκς, ένα μυστρί και μία πλάκα, κι αφού ξορκίσουμε το Μαρξ, θεμελιώνουμε ατάκα....." και ερχόμαστε να σώσουμε το έθνος.

Ποιος τι θυμάται αυτή άραγε; Την εθνοσωτήριο λέω.
Με τα ... καπελάκια της Δέσποινας; Και τα μαντώ;
Και τον τύπο που γυάλιζε γύριζε και ... έχτιζε ;
Και τα "καθαρά χέρια", και τα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν"
Το γελοίο της ιστορίας είναι ότι, αυτοί οι τύποι, κατάφεραν να πείσουν τους πολλούς πως διαχειρίστηκαν ικανοποιητικά τα οικονομικά.
Εκεί κι αν υπάρχει ψέμα...
Εκείνο που κατάφεραν ήταν να στείλουν το έλλειμμα του Κράτους στα ύψη, δίχως να πετύχουν καμιά απολύτως ανάπτυξη του τόπου. Μόνο συρρίκνωση.
Και τι συρρίκνωση...
Η πληγή της Κύπρου ακόμα είναι χαίνουσα.

Περίεργα πράγματα έπιασα να σκέπτομαι σήμερα.
Από το πρωί.

Στα διαλείμματα βέβαια έκανα και άλλες σκέψεις.
Σκέφτηκα για παράδειγμα να εξετάσω την αγορά μιας καινούργιας ψηφιακής μηχανής.
DSLR αυτή τη φορά.
Αμφιταλαντεύομαι. Canon EOS400D ή να περιμένω την Olympus 510; Δεν ξέρω.
Τις προσεχείς ώρες ίσως αποφασίσω.
Στο καλάθι των σκέψεων και αυτό.

Ε ρε απορίες που έχει ο άνθρωπος, θα πει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης.
Μα το είπα, δεν το είπα;
Αργία μήτηρ πάσης κακίας, και σήμερα, αν και είχα δουλειά, το έριξα στις σκέψεις και συνεπώς αργούσα..
Τι καλό θα μπορούσε να προκύψει δηλαδή;