Μετά τις είκοσι ...

Εδώ.
Μετά από μερικές ημέρες και εννιά μπάνια.
Πήρα και λίγο χρώμα.
Και κάποια κιλάκια
(Εσένα, αγενή, που ψυθιρίζεις ότι πρέπει να αλλάξω όνομα και να με φωνάζουν πλέον "καθιστό βουβάλι" σε ανακαλώ στην τάξη.... :-) )

Ήλιος, θάλασσα, φαΐ, διάθεση με σκαμπανεβάσματα είναι η αλήθεια, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν καλά.
Υποθέτω -κι εύχομαι να- ήταν και για όλους έτσι.

Τώρα επιστροφή στην οικία και στα οκεία.

Μμ δεν θα έλεγα ότι οι οιωνοί είναι οι καλύτεροι.
Ο υπολογιστής μου με πρόδωσε (γράφω από δανεικό και δεν ξέρω πότε θα ξανάχω το δικό μου, μια και "χτύπησε" ο σκληρός δίσκος).
Το προσπερνάω.
Δεν είναι δα και η συντέλεια του κόσμου.

Κάνει λίγη ζέστη και είναι λίγο δύσκολο να επιστρέψω εκεί που ήμουν χτες το μεσημέρι.
Θα το αντέξω...

Αναθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
(άσχετο, αλλά όλως τυχαίως το άκουσα μόλις τώρα από το Κοντογιαννίδη και έμεινα άναυδος.. καταπληκτική ερμηνεία(!!!), αν και το σήριαλ που τον είδα μοιάζει να είναι αηδία).

Στο διάστημα που έλειπα, ένα palmtop μου επέτρεψε να κρατήσω μερικές σημειώσεις...
Μερικές θα βγουν στον αέρα...
Σκέφτομαι ότι τελευταία στιγμή, αποφάσισα να μην πάρω τον (... προδότη) φορητό υπολογιστή στις διακοπές. Τουλάχιστον μου έμειναν οι σημειώσεις....