Οι "Σαββατοκύριακοι"

Φέτος τα κατάφερα "καλά".
Φτάσαμε στις 7 Αυγούστου για να μάθω τη θερμοκρασία του θαλασσινού νερού.
Μια βόλτα στα παράλια της Νότιας Αττικής και η πρώτη επαφή με τα πρασινογάλαζα νερά ήταν γεγονός.
Η διαδρομή, για Κυριακή, σχετικά εύκολη.
Αν εξαιρέσεις βέβαια τους καλούς κυριούληδες και τις καλές κυριούλες, οδηγούς του Σαββατοκύριακου.
Ξέρετε. Αυτούς που όλη τη βδομάδα, φυλάνε το αυτοκινητάκι τους και καλά κάνουν οι άνθρωποι, και το Σαββατοκύριακο ξαμολιούνται. (Και αυτό καλά το κάνουν)
Εκεί που αρχίζει το πρόβλημα είναι, όταν αποφασίζουν οι αδηγοί του Σαββατοκύριακου, να αποδείξουν ότι ναι για τα ατυχήματα ευθύνονται οι κακοί που τρέχουν.
Και η απόδειξη είναι απλή. Πιάνουν την αριστερή λουρίδα, μια και ναι μεν ξεκίνησαν από το Σούνιο, αλλά εκεί στην Αλίμου, θα στρίψουν αριστερά, και πηγαίνουν με 40 Χιλιόμετρα την ώρα. Διότι σου λεει, το όριο είναι 50 Χιλιόμετρα την ώρα, άρα εγώ είμαι μέσα στα όρια. Άσε που ο μπροστά "κακός οδηγός" τρέχει σαν τρελός με 60 χιλιόμετρα την ώρα και έτσι ο δρόμος μπροστά είναι απολύτως ελέυθερος.
Τι και αν ο από πίσω οδηγός έχει την αφέλεια να αναβοσβήνει τα φώτα ο δικός μας ή η δική μας ούτε που κοιτάζει τους καθρέφτες διότι πρώτον ο δάσκαλος του/της είπε να κοιτάζει εμπρός, και δεύτερον τον καθρέφτη τον κοίταξε πριν από λίγο, όταν εβαζε το κραγιόν (προκειμένου περί κυρίας οδηγού).
Και κοίτα τον άσχετο τον από πίσω επιχειρεί προσπέραση από δεξιά, αφού μετά από δέκα λεπτά δεν έπεισε τον "Σαββατοκύριακο" να πάει εκείνος δεξιά.
Τώρα αν αυτό σημαίνει ρίσκο, αν ταλαίπωρος πάνω στον εκνευρισμό του καρφωθεί πουθενά, ε ας πρόσεχε. Αυτός φταίει. Ποιός του είπε να τρέχει;