Αρχή ...

Καλό μήνα.
Νέοι ρυθμοί.
Άλλη ρουτίνα.
Ήδη μπήκα στους ... νέους παλιούς ρόλους.
Και την καθημερινότητα. Αυτή του συγκεκριμένου ωραρίου.
Και των πολλών προβλημάτων.
Μικρά και μεγάλα προβλήματα.
Αλήθειες και ψέματα.
Τραγωδίες, αξιοπρέπεια, μιζέρια και περηφάνεια.
Ανάμεικτα όλα.
Τα τηλέφωνα, οι πληροφορίες, οι επισκέψεις, οι καημοί...
Και μαζί εκείνο το χαμόγελο, που σε ξανααπογειώνει και λες καλά περπατάω.
Μέχρι την επόμενη λακκούβα. Που θα τσαλαβουτήσεις, θα λερωθείς,θα πέσεις, θα σηκωθείς και θα συνεχίσεις.
Με τα παράθυρα των χαμόγελων και των δακρύων να εναλλάσσονται. Όχι με κάποια κανονικότητα. Τυχαία. Με ίσες πιθανότητες να έχεις θετικό ή αρνητικό ισολογισμό.
Και σε λίγο η ένταση θα αυξηθεί. Οι πιέσεις, οι άλλες οπτικές, οι συγκρούσεις.
Μέχρι τον επόμενο σταθμό.

Ζωή.