Αυτόματη γραφή ...

Τακ-τακ, ακούς τα πλήκτρα, χαίρεσαι, συνεχίζεις, χτυπάς.
Κοιτάς το αποτέλεσμα, βρίζεις ευγενικά, βουτάς το χαρτί το τσαλακώνεις, το πετάς στα σκουπίδια.
-Δεν είναι αυτό που θέλω μουρμουρίζεις μέσα από τα δόντια και γυρίζουν όλοι να σε κοιτάξουν.
Μάλλον έχουν μεγάλα ανοίγματα τα δόντια σου.

Συνεχίζεις, τακ-τακ -τακ, οι σκέψεις γίνονται χτυπήματα, γράμματα, λέξεις, προτάσεις, παράγραφοι, σελίδες.
Κοιτάς το αποτέλεσμα, βρίζεις χυδαία, τσαλακώνεις το χαρτί, το πετάς κάτω.
-Δεν έχω έμπνευση, ουρλιάζεις, καθώς ο κόσμος συνεχίζει αδιάφορος τις διαδρομές του.
Δεν είσαι ο πρώτος, ούτε ο μόνος που ουρλιάζεις.

Επιμένεις, τακ-τακ-τακ-τακ, τα συναισθήματα σπρώχνουν τα δάχτυλα, ο θυμός επεκτείνει την επικράτειά του, το αίμα βάφει κόκκινες όλες τις επιφάνειες του προσώπου, οι τρίχες στο κεφάλι, όσες έχουν απομείνει, κοντράρουν τη βαρύτητα, συνεχίζεις να κουνάς τα δάχτυλα πάνω από τα πλήκτρα.
-Δεν θα του περάσει προσπαθείς να συλλαβίσεις, ενώ ο κόσμος έχει ήδη συγκεντρωθεί και σε χαζεύει.
Εδώ και ώρα, τα δάχτυλα δεν ακουμπάνε πια πάνω στα πλήκτρα.
Είναι η γλώσσα, που προσπαθεί να μιμηθεί τους ήχους.

Τακ-τακ - τακ - τακ - τακ - τακ

Τικ-τακ, τικ-τακ, τικ.....τικ........τικ.............τακ .....



Αν είχες πάντως οικολογική συνείδηση, θα φρόντιζες, το χαρτί να πάει στην ανακύκλωση.