Και η ζωή συνεχίζεται ...

Ωραίαααα....
Και τι άλλαξε;
Τώρα θα πεις και τι δηλαδή περίμενες να αλλάξει.
Σωστά.

Η ζωή συνεχίζει και κινείται στις ράγες του δικού της τραίνου.
Δεν ξέρει αυτή από υπερηχητικές ταχύτητες και από τραίνα μαγνητικής αιώρησης!!!
Καρβουνιάρη ήξερε, καρβουνιάρη ξέρει.
Άντε μια και μπήκαμε στους νέους αιώνες, να κινηθεί και με την ταχεία...

Συνεπώς; Συνεπώς η ημέρα κινήθηκε απλά, καθημερινά, γρήγορα, κατά πως κινείται συνήθως κάθε φορά που φτάνουμε σε ετούτη την εποχή.
Ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που η κούραση καταφθάνει στο τέλος της και αναρωτιέσαι, μα γιατί κουράστηκα;
Και μετά θυμάσαι ...

Το πρωινό που με τους χαμηλούς τόνους, χρειάστηκε να ηρεμήσεις τους αναίτια φουρτουνιασμένους συναδέλφους.
Την έκπληξη με την τούρτα.
Την δεύτερη έκπληξη με τη δεύτερη τούρτα.
Τις πρόβες με τις τηλεπικοινωνίες.
Τη συνάντηση για την οργάνωση των επόμενων ημερών. Ε δεν είναι εύκολο το "ένας "εναντίον" εξηντατόσο .."
Την ανακάλυψη της αιτίας των προβλημάτων των τελευταίων ημερών στο δίκτυο των υπολογιστών.
Τη προσπάθεια ανίχνευσης των πραγματικών κινήτρων για την αποκλίνουσα συμπεριφορά νέων ανθρώπων.

Και όλα αυτά με ανεβοκατέβασμα σε ορόφους, μετακίνηση σε γραφεία, συζητήσεις στο τηλέφωνο, παρακολούθηση των τεκταινομένων στο διαδίκτυο...

Ετούτη η τελευταία ημέρα του πεντηκοστού έκτου χρόνου, σχεδόν όμοια τις περισσότερες τέτοιες ημέρες των προηγουμένων χρόνων, πρωτοτύπησε μόνον στις ... τούρτες στο χώρο της δουλειάς.
Και αλλού βέβαια πρωτοτύπησε, αλλά δεν είναι το παρόντος.
Τρίτες τούρτες όμως σε μια ημέρα, πρέπει να το παραδεχτεί κανείς, είναι όντως πολλές!
Πρωτοτύπησε με τις τούρτες;
Και όμως, τον πρώτο χρόνο στη δουλειά, αυτήν την ημέρα δεν είχα πάει στο γραφείο.
Είχε έρθει όμως εκείνο στο σπίτι!!!

Και εκείνη ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Ας μην ανοίξω όμως το σεντούκι των αναμνήσεων.
Θα πάει πολύ μακριά η βαλίτσα και είναι ήδη αργά.

Είναι βλέπεις που, το αυριανό πρωινό ξύπνημα, θα γίνει σε περίπου πέντε ώρες από τώρα...