Πάει κι αυτή η Κυριακή ...

Κυριακή βραδάκι.
Από τα μικράτα μου, δεν τη συμπαθώ τούτη την ώρα.
Πρέπει (τι άθλια λέξη..) να ετοιμαστώ για αύριο.
Μια νέα εβδομάδα αρχίζει. Πάντα στον ίδιο το σκοπό.
Και δεν μαρέσει καθόλου.
Και δεν είμαι και τσαγκάρης. Με αυτό με απειλούσαν είναι η αλήθεια ότε ήμουν πιτσιρής.
-Τσάγκαρης θα γίνεις, μου φώναζε η μάνα μου.
Τόχε για εναλλακτική απειλή στο σκουπιδιάρης.
Τσαγκάρης δεν έγινα είναι η αλήθεια.
Όχι γιατί το φοβήθηκα. Μάλλον από ανικανότητα !!!
Τώρα, διαβάζω, με την οικονομική κρίση άνοιξαν και πάλι οι δουλειές τους.
Ούτε και σκουπιδιάρης έγινα.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω αν τελικά έκανα καλά !!!
Δεν είναι όμως το θέμα μου ο επαγγελματικός προσανατολισμός του έφηβου εαυτού μου. Το θέμα μου είναι η προοπτική του ξημερώματος της Δευτέρας, και η διάθεσή μου το βράδυ της Κυριακής.
Έχασε και ο Ολυμπιακός στην έδρα του, από τον ΠΑΟΚ στο ποδόσφαιρο, όπως και έχασε ο ΠΑΟΚ από το Μαρούσι στο μπάσκετ.
Κοσμοϊστορικά γεγονότα και θάθελα να παρακολουθήσω τις σχετικές αναλύσεις.
Έλα όμως που ξημερώνει αύριο Δευτέρα.
Α, δεν είμαι Ολυμπιακός. Ούτε ΠΑΟΚ.
Για πολύ ειδικούς λόγους είμαι Πανιώνιος!!! (Άλλη συγκλονιστική αποκάλυψη και αυτή...)
Ό,τι και να λέω η ιστορία και ο ρους των γεγονότων δεν αλλάζει.
Αύριο είναι Δευτέρα.
Άντε να κάνω καμια δουλειά.
Τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθούν οι τύψεις, οι οποίες πάντα θα είναι πολλές.
Καλή εβδομάδα να έχουμε...